برادر شهید «ایرج ستاریان» می‌گوید: در آخرين ديدارم با او يك دنيا با چشمان زيبايش با من سخن گفت و حسن ختام اين گفتگوي آرام و بي‌صدا، قطره اشكي بود كه از چشمان نازنينش بر گونه‌اش جاري شد و سپس گفت: برادر حلالم كن. التماس كردم كه از اين سفر برگردد ولي برنگشت و گفت: « تقدير چنين است اشتباه نكن! اين قطره‌هاي اشك شوق است.»