«ابراهیم» با همه کوچکی‌اش بزرگ می‌اندیشید
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید ابراهیم شبستانی» سوم آبان ۱۳۴۱ در خانواده‌ای ساده، صمیمی و زحمت‌کش از روستای همیشه بهار «بادله کوه» دامغان به چهره دنیا لبخند زد. پدرش اسماعیل به دامپروری و کشاورزی اشتغال داشت.
بزرگ می‌اندیشید
ابراهیم خیلی زود دوشادوش پدر، راهی مزرعه و صحرا شد تا درس نیمه تمام مدرسه را در دامن طبیعت و برق عرق جبین پدر به اتمام رساند. کوه و کمر بادله و دیزج هنوز هی‌هی چوپان کوچکی را به یاد دارند که با همه کوچکی‌اش بزرگ می‌اندیشید. هنوز از سرما و گرمای کوهستان در تاریکی و سیاهی شب‌هایش می‌ترسید و می‌لرزید. به زندگی عشق می‌ورزید و با همه وجود بر سر گوسفندانش دست‌نوازش می‌کشید.
ساده و بی‌آلایش
ابراهیم نوزده ساله بود که عازم خدمت سربازی شد. دوره آموزشی را در پادگان چهل دختر شاهرود گذراند و سپس به «سومار» منتقل شد. همان موقع هم تصمیم به تشکیل زندگی گرفت. نوعروسش را از روستای دیزج انتخاب کرد و دوباره راهی شد؛ راهیِ راهی که برگشتی نداشت. هم‌رزمانش مبهوت و متحیر می‌گفتند: «آن‌قدر ساده و بی‌آلایش بود که روز بیست و دوم مرداد ۱۳۶۵ در حین مأموریت، با صفای رودخانه «سومار» درآمیخت و چشم از این جهان پر از رنگ و نیرنگ فرو بست. اکنون سال‌هاست مزار ابراهیم در دامنه کوه‌های همیشه سرسبز «بادله» دامن دامن عشق می‌رویاند و لاله می‌شکوفاند.
انتهای متن/
