یادگاری که بغضش را ترکاند
به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید محمود بانی فرزند محمد، دهم فروردین‌ماه ۱۳۴۶ در دامغان در یک خانواده متدین و مذهبی متولد شد. او فرزند اول خانواده بود. تحصیلات ابتدایی را در دبستان منوچهری به پایان رساند و اول راهنمایی را هم در مدرسه شهید اختری گذراند. بعد از آن ترک تحصیل کرد و به کار جوشکاری و ساختمان‌سازی روی آورد.
هدیه دوست شهید
خواهر شهید نقل می‌کند: «پیراهنی که آن روز پوشیده بود، خیلی به تنش می‌آمد. گفتم: «داداش! این لباس چقدر برازنده توست.» گفت: «متبرکه!» گفتم: «سوغاتی از جاییه؟» بغض در گلویش شکست و گفت: «نه! هدیه دوست شهیدمه که قبل از رفتن به من داد و گفت: «این رو یادگار از من داشته باش.»
محمود به خاطر خوش اخلاقی و متانت، در دل همه جا داشت. او مجرد بود. بیست و چهارم شهریورماه ۱۳۶۳ عضو رسمی سپاه دامغان شد و چند مرحله به جبهه رفت. مسئولیت‌هایش تک‌تیرانداز، بی‌سیم‌چی و معاون گردان مخابرات بود. در عملیات والفجر هشت شیمیایی شد و مدت چند ماه تحت درمان بود. کمی که حالش بهتر شد، دوباره به جبهه رفت. بیش از بیست و هفت ماه در جبهه حضور داشت.
سرانجام پنجم اسفندماه ۱۳۶۵ در جاده خندق بر اثر اصابت ترکش به سر، به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای فردوس رضای دامغان به خاک سپردند.
منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان/ نشر فاتحان-قائمی
به یاد پیکرهایی باشید که زیر آفتاب داغ ماندند، مروری بر وصیت شهید بانی
