قضیه نانِ فتیر

به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید محمود بانی دهم فروردين‌ماه ۱۳۴۶ ‌در روستای كلا از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش محمد و مادرش طيبه نام داشت. تا پايان دوره ابتدايی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. پنجم اسفندماه ۱۳۶۵ در منطقه ‌خندق عراق بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. پيكر وی را در گلزار شهدای فردوس‌‏رضای شهرستان زادگاهش به خاک سپردند.

این خاطره به نقل از عمه شهید است که تقدیم حضورتان می‌شود.

قضیه نان فتیر
نان فتیر خیلی دوست داشت. از جبهه که می‌‎آمد، به من سر می‌زد. یک بار گفت: «عمه! منو بد عادت کردی!» بوسیدمش و گفتم: «عمه قربونت بره! تو جون بخواه!» تشکر می‌کرد و می‌گفت: «عمه‌جان! این دست‌های زحمتکش بوسیدنیه!»

یک روز سرزده آمد خانه ما. مشغول پختن نان بودم که گفت: «اوه! چه خبره عمه؟ من که این همه فتیر نمی‌خورم.» گفتم: «نوش جونت! می‌خوام اینها رو برای رزمنده‌ها بفرستم.»
با خوشحالی گفت: «با این کار خیلی منو شاد کردی.» جلو آمد و بوسه‌ای بر دستم زد. حالا که چند سال از شهادتش می‌گذرد، نان فتیر درست می‌کنم و به یادش خیرات می‌دهم.

منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان/ نشر فاتحان-قائمی

یادگاری که بغضش را ترکاند، مروری بر زندگی شهید بانی

به یاد پیکرهایی باشید که زیر آفتاب داغ ماندند، مروری بر وصیت شهید بانی