به فطرت اصیل خود؛ فطرت پاك خدایی باز گردید
علي‌اكبر
ادهم
بسم الله الرحمن الرحيم
«ان الله
اشتري من المؤمنين انفسهم و اموالهم بان لهم الجنة».[1]
با درود بر انبياء و اوصياء خدا كه
بندگان را هدايت كردند از ظلمت به نور، و درود بر ائمه معصومين و درود و سلام بر
امام مهدي (عج) عصارة خلقت كه شمعي است در تاريكي. و درود بر امام خميني تبلور
عيني مكتب تشيّع در حال حاضر، و با درود بر شهيدان گلگون كفن انقلاب اسلامي كه با
ايثار خون خود به اين كشور حيثيّت، عزّت و شرف بخشيدند، و درود بر شما ملت هميشه
بيدار ايران كه اسوه ملت‌ها گشتيد.
آري
در زماني كه همه ملت‌ها در خواب خرگوشي خود فرو رفته‌اند و تنها به زندگي دنيوي و
زرق و برق‌هاي آن چشم دوخته‌اند، شما تنها ملتي هستيد كه با داشتن همه امكانات
رفاهي به فطرت اصيل خود كه همان فطرت پاك خدایي است، عودت كرده‌ايد.
آري،
برادران و خواهران، فطرت انسان خداجوست و اصولاً انسان بر اين فطرت آفريده شده است،
اما گاهي حجابي از حجاب‌هاي دنيايي بر چهره پاك اين انسان كشيده مي‌شود و باعث مي‌گردد
كه دنيا بر اثر اين عوامل چهره‌اي غمناك به خود بگيرد. اما برادران، در پس اين
غمناكي‌ها و در پي اين همه رنج‌ها و ملامت‌ها شيريني و گوارايي نيز هست، اگر ملت
ما دچار جنگ شد در عوض به اصالت خود رسيد، يعني به فطرت پاك الهي‌اش بازگشت.
برادران،
بيشتر از اين حاضر نيستم وقت شما را بگيرم كه زودتر به اصل مطلب برسيم. مؤمنين شب
حمله نزديك است[2]،
شب ديدار عاشقان، آري در چنين شب‌هايي خدا بر بندگان خالصش فخر مي‌كند، بندگاني كه
از بهترين چيز خود گذشتند. آري در شب قدر خداوند قهّار در برابر فرشتگان بر اين
انسانهاي خالص و صالح می‌بالد و فرشتگان هر لحظه مشتاق ديدار چنين اسوه‌هايي
هستند، آنها در انتظار ميهماناني بودند كه خودشان به خانه ميزبان رفته بودند كه
آنها حبيب خدايند. بله شب عروج انسانهاست، شبي است فراموش نشدني كه اگر با ديده
صواب بنگري انتخاب خواهي شد كه اين انتخاب هميشگي است.
شب
قدر است بهتر از هزار شب و خوش به سعادت انساني كه در اين شب به شهادت برسد كه با
امام علي‌بن ابيطالب(7)
محشور خواهد گشت.
اما چند تقاضا دارم:
برادران
و خواهرانم، تا زماني كه در قيد حيات هستيد امام را تنها نگذاريد كه تنها نگذاشتن
امام مساوي است با نگهداشتن اسلام، و به فرامين امام گوش دهيد و حتي‌الامكان آنرا
به اجرا درآوريد.
برادرانم
جبهه را به هيچ عذري فراموش نكنيد كه اين جبهه جبهه اسلام است كه جنگ ما جنگ اسلام
و كفر است.
وصيتي
هم براي برادران پاسدارم، برادران همان‌طور كه شما در همه موارد الگو و نمونه
بوديد اين بار نيز الگو شويد و ازدواج با خانواده‌هاي شهدا را فراموش نكنيد.
در مراسم و مجالسي كه براي من مي‌گيريد
روضة حضرت علي‌اكبر[3]
يادتان نرود، همچنين دعاي كميل.
و اما پيام براي خانواده‌ام:
مادرم،
مي‌دانم كه فراقم براي شما خيلي سخت است، اما مادر چه كنم كه اسلام بزرگتر از آن
است كه به‌خاطر اين چيزها در راهش فدا نشويم. مادرم، اگر من شهيد شدم برايم نماز
شكر بخوان كه باعث آرامش و خوشحاليم شود. و اما شما پدرم، مي‌دانم براي شما هم
مشكل است، اما پدرم فرصت خوبي است كه تا دِينم را نسبت به اسلام و قرآن ادا كنم كه
اين بهترين و نزديك‌ترين راه بود، و انشاءا... كه خداوند اين قرباني را از شما
بپذيرد.
و
اما خواهرم، اگر من دلبند شما بودم، اگر من نور ديدة شما بودم، اصولاً سنت اسلام
اين است كه بهترين خيرت را در راه خدا قربان كن تا پذيرفته شود. خواهرم علاوه بر
اينكه شما گريه نمي‌كنيد، مادرم را نيز تسلّي خاطر دهيد.
اما
برادرم، سعي كن كه بيشتر از اينها به اسلام خدمت كني و آن مقدار پولي كه دارم براي
جبهه بفرستيد و مقداري را هم به كساني كه از من طلبكارند بدهيد.
در پايان از همه برادران و دوستان
طلب مغفرت ميكنم.
خوني كه در رگ ماست، هديه به رهبر
ماست.
«والسّلام»
21/4/61
بنده حقير خدا، علي‌اكبر ادهم
