شاگرد زبر و زنگ مدرسه و بسیجی مخلص

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید احمد فوادیان» فرزند حسن پانزدهم دی‌ماه ۱۳۴۵ در دامغان و در خانواده‌ای پرجمعیت به دنیا آمد. پدر با کشاورزی و پرورش گاو و گوسفند، خانواده عیال‌وار را اداره می‌کرد.

شاگرد زبر و زنگ مدرسه

احمد ابتدایی را در دبستان شهید کلانتریان و سه سال راهنمایی را در مدرسه شهید امینیان پشت سر گذاشت. خانواده‌اش می‌گویند: «شاگرد زبر و زرنگی بود.» بعد از مدرسه همراه پدر در باغ و سرِ زمین کار می‌کرد. گاو می‌دوشید، علف جمع می‌کرد، میوه‌های باغ را می‌چید و غیره. کم‌کم پایش به پایگاه بسیج باز شد. دیگر کمتر او را در خانه می‌دیدند. شب‌ها تا یازده دوازده شب، خبری از او نبود. احمد می‌گفت: «می‌روم پایگاه بسیج، جای بدی نمی‌روم که خانواده نگران شوند.»

پسر شانزده ساله، مثل یک مرد بزرگ رفتار می‌کرد

تصمیم گرفت برود جبهه؛ اما رضایت گرفتن از خانواده سخت بود. خواهرش را واسطه کرد. هرطوری بود آن‌ها را راضی کردند. بار اول که رفت، سه ماه طول کشید. وقتی که برگشت پسر شانزده ساله، مثل یک مرد بزرگ رفتار می‌کرد.

برای بار دوم که می‌خواست برود، سرِ پا بند نمی‌شد. می‌خواست پرواز کند. تند خداحافظی کرد و رفت. جمعاً دویست و سیزده روز در جبهه بود؛ با مسئولیت تک‌تیرانداز. بیست و ششم شهریور ۱۳۶۲ در منطقه سردشت با برخورد گلوله به سر به شهادت رسید. پیکر مطهرش در گلزار شهدای فردوس رضای دامغان آرام گرفت.

انتهای متن/