شهیدی که گره از کار شهدا باز می‌کرد

به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید یدالله مطهری‌نژاد فرزند رجبعلی و فاطمه، دوازدهم مهرماه ۱۳۴۲ در شهرستان تهران به دنيا آمد. در خانه امیر صدایش می‌کردند. تا دوم دبیرستان را در محل زادگاهش تهران خواند. وقتی امام فرمودند: «با کشاورزی به خودکفایی برسیم» پدر امیر از تهران به دامغان نقل مکان کرد. امیر با آمدن به روستا موافق نبود. می‌گفت: «از دوستام جدا می‌شم و نمی‌تونم کارهای مهمی که اینجا انجام می‌دهم را در روستا ادامه بدم.»

به خاطر رفتار خوب اجتماعی‌اش، دوستان زیادی در تهران داشت. با دوستانی که توی خط انقلاب نبودند، دوست می‌شد و بر آنها تأثیر می‌گذاشت؛ تا جایی که خط فکری آنها را عوض می‌کرد. مجبور شد به خاطر خانواده به دامغان بیاید. امیر با دایی‌اش، ولی‌الله مطهری‌نژاد هم‌سن بود و خیلی با هم صمیمی و رفیق بودند.

یدالله مشکل شهدا را حل می‌کرد

برادر شهید نقل می‌کند: «بعد از شهادتش یک بار به خواب مادرم آمد و گفت: «مامان! برو به خانواده شهید هادی هراتیان بگو که او مشکل کوچکی داره! اگه حل کنن خیلی خوشحال می‌شه.» مادر گفت: «مشکلش چیه؟» جواب داد: «به یکی از دوستانش بدهکاره.» توی خواب آدرس آن شخص را درست و کامل داده بود. مادر تا آنوقت هادی هراتیان را نمی‌شناخت. بعد از آن خواب رفتند دنبال خانواده‌اش و ماجرای خواب را گفتند. خانواده شهید هادی هراتیان رفتند به همان آدرسی که امیر توی خواب به مادرم گفته بود. آن شخص خیلی تعجب کرد و گفت: «این موضوع رو به هیچکس نگفته بودم، حتی خانواده‌ام.»

تا آخرین روزهای زندگی‌اش با همدیگر بودند. محصل بود که از طرف بسیج برای جبهه ثبت نام کرد. بعد از آموزش او را به کردستان و مهاباد بردند. تک‌تیرانداز بود و به مدت صد و هشتاد روز در جبهه جنگید. وی سرانجام يازدهم آبان‌ماه ۱۳۶۱ در منطقه عين‌خوش به علت برخورد ترکش به شکم، در عملیات محرم به شهادت رسید. پیکرش را در گلزار شهدای فردوس‌رضای دامغان به خاک سپردند.

منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان/ نشر فاتحان-قائمی