سفارش به تقوا و دینداری در وصیت نامه شهید حسین اشرفی

نوید شاهد سمنان

حسين اشرفي[1]

بسم‌الله الرحمن الرحيم

«ولاتقولوا لمن يقتل في سبيل الله اموات بل احياء و لكن لاتشعرون»[2] «مگوييد به كساني كه كشته مي‌شوند در راه خدا مرده، بلكه ايشان زنده‌اند و لكن شما كيفيت زندگي ايشان را نمي‌فهميد».

سپاس و حمد بي‌اندازه به حضرت رب‌العالمين و ذوالجلال والاكرام آن خدايي كه بشر را بعد از آفرينش به‌سوي نور هدايت و راهنمايي فرمود، اين بندة حقير حسين اشرفي وصيت‌نامه خود را آغاز مي‌كنم، با لطف پروردگار. اين حقير توفيق دومين بار است كه عازم به جبهه‌ها[ي] حق عليه باطل شده‌ام و شكر خداوند بزرگ را مي‌كنم كه اين بنده كوچك توانسته‌ام تكاليفي كه بر ما واگذار شده است به كمك خداوند متعال انجام داده باشم. شكر خدا را مي‌كنم كه بر من منّت نهاد و توفيق رزميدن در جوار رزمندگان اسلام را به من عطا كرد و ما كه پيرو ائمه معصومين هستيم همچون انصار حسين بن علي(7)، مشكلات را تحمل كرده، تا توان شناخت خداوند را ياد گرفتم و ما بايد همچون حسين‌وار بجنگيم و تا آخرين قطرة خون خود مبارزه كنيم تا بلكه بتوانيم وظايف شرعي خود را انجام داده باشيم[3] و اين وظايف بر دوش تك تك ما است، كه از ناموس و دين اسلام و كشور خود دفاع كنيم و راه اين شهدا و شهداي كربلاي امام حسين(7) [را] ادامه بدهيم و من به تمام ملّت ايران توصيه مي‌كنم كه امام امت، اين نايب برحق امام زمان(عج) را تنها نگذاريد و سخنان او را به‌گوش گيريد، چون سخن امام سخن [و] پيام اسلام است. چرا كه حضرت امام فرمودند: «اي جوانان جبهه‌ها را خالي نگذاريد و نگذاريد [...][4] تربيت كردي، شيرت بر من حلال باشد و درود بر تو اي پدر بزرگوارم كه همچون فرزندي تربيت كرده و راه حقيقت را بر ما عرضه كردي. پدر عزيز و مادر مهربانم، اگر من در طول عمرم شما را رنجانيده و يا اذيت[5] و آزاري كردم مرا ببخشيد و به شما سفارش مي‌كنم كه استقامت را در زندگي خود سرمشق قرار داده و با زبان و عمل خود مشت محكمي بر دهان منافقين بزنيد.

خواهرانم و برادرانم اين حقير به شما توصيه مي‌كنم كه هرگز در هر كجا كه هستي سنگر مرا خالي نگذاريد. خواهرانم همچون ام‌كلثوم[6] خروشان باشيد و با صبر خود بر مشكلات غالب شويد. برادرانم همچون قاسم‌ها[7] و علي‌اكبرها[8] باشيد و در ركاب حسين(7) بجنگيد و شهادت را از خدا بخواهيد و سنگر مرا خالي نگذاريد و در آخر اين حقير عاجزانه از دوستانم و امت شهيدپروري كه از اين حقير بدي، حرفي شنيده‌اند، مي‌خواهم مرا با بزرگواري خودتان حلال كنيد.