منافقان و دنياپرستان اين را بدانند...

زين العابدين علي، در سال 1325 در شهرستان گرمسار به دنيا آمد. ¹

او بعد از سه دختر اولين پسر خانواده و براي اهل خانواده بسيار دوست داشتني بود.

در 7 سالگي وارد مدرسه شد. با اين كه پدر و مادرش بي سواد بودند ولي هميشه در رديف شاگردان ممتاز قرار داشت. او علاوه بر درس در كار كشاورزي نيز به پدر خود كمك  می‌كرد.

در 11 سالگي نسبت به حجاب خواهران خود حساس بود و تذكر مي داد.

خواهرش مي گويد : «حجاب دختران قديم در حد روسري و لباس گشاد و بلند بود و زماني كه ما با همين لباس بيرون م يرفتيم، به شدت عصباني می‌شد.»

برادرم از 11 - 12سالگي به نماز و روزه اهميت مي داد و در گرمترين ماه سال روزه مي گرفت و چنان تشنگي به او فشار مي آورد كه او آب را روي خاك مي پاشيد و شكمش را روي خاك خيس شده مي گذاشت تا مقداري تشنگي او فروكش كند. به پدر و ومادر احترام خاصي مي‌گذاشت.

تحصيلاتش را تا كلاس دوم راهنمايي ادامه داد كه به علت بالا بودن سطح نمرات معدلش، از طرف دولت پيشنهاد شد دريكي از موسسه ها در شيراز تحصيل كند. اما بعداز مدتي از شيراز به گرمسار آمد و گفت: «نمي خواهم با بهترين نمرات زير دست خارجي ها درس بخوانم. ما دبيراني

در شيراز داريم كه همه خارجي هستند و از آن مدرسه به اتفاق دوستم فرار كرديم.»

ايشان تا سوم راهنمايي درس خواند و بعد به علت خوب نبودن وضع مالي پدرش ترك تحصيل كرد و در يك كارخانه نجاري در شميران در تهران شروع به كار كرد. ⁴

به خاطر علاقه اي كه به ارتش داشت در 18 سالگي وارد ارتش شد.

مدت 4 ماه در جاده قم دوره آموزشي را گذراند. ⁵

برادرش مي گويد:«به مطالعه كتاب هاي مذهبي علاقه زيادي داشت، به خصوص در زمينه قرآن و نهج البلاغه مطالعات زيادي مي كرد و در زمينه علمي بيشتر كتبي را كه در رابطه با شغلش بود مطالعه مي كرد».

در مدت خدمتش در ارتش از فرط بي عدالتي، بي بندوباري و هرج و مرج در ارتش نسبت به كارش تنفر پيدا كرده بود. ⁷

در جريان حمله نظامي عراق به ايران جهت دفاع از مرزهاي جنوبي ايران، آبادان و خرمشهر، در مأموريت به سر مي برد. ⁸

در 23 سالگي با خانم فاطمه جوادي ازدواج كرد و مدت زندگي مشتركشان 14 سال بود ⁹ و ثمره اين ازدواج يك دختر و سه پسر به نام هاي: زهرا، علي اكبر، مصطفي و ناصر ¹⁰ - كه ناصر شش ماهه بود كه پدر به شهادت رسيد- مي باشد.

همسرش مي گويد: «بعد از يك سال و نيم زندگي درتهران به بروجرد رفتيم و مدت 5 سال آنجا بوديم. در اين مدت ايشان پس از چند سال ترك تحصيل دوباره شروع به درس خواندن كردند و ديپلم خود را در رشته منابع طبيعي در بروجرد گرفت و پس از قبولي در دانشكده افسري به تهران اعزام شد. بعد از طي 2 سال دوران دانشكده به اهواز منتقل شديم. مدت 5 سال درس مي خواند و در اهواز در لباس افسري مشغول خدمت شد .

مسئوليت معاون گروهان را بر عهده داشت و در عرض يك سال فرماندهي گروهان را به ايشان محول كردند.»

رفتن به اهواز مصادف شد با آغاز انقلاب كه ديگر او سرازپا نمي شناخت و اظهار مي داشت:« ديگر برايم مهم نيست كه يك نظامي هستم، چون در نظام الهي در هر شغلي كه باشي مي تواني خدمتي سالم و ناني حلال به دست بياوري.»

ايشان عليه رژيم فعاليت هاي زيادي داشت، اما اكثر فعاليت هاي وي مخفيانه بود . اعلاميه پخش مي كرد، روي ديوارها شعار مي نوشت و عكس هاي امام را تكثير و بين مردم پخش مي كرد.

خواهرش مي گويد: «اوايل انقلاب يك روز به اتفاق برادرم و همسرش به بهشت زهرا رفتيم. در همان موقع دانشجوها جنازه اي را حمل مي كردند».

برادرم بين جمعيت رفت و فرياد كشيد:

               وليعهدت بميرد اي شاهنشاه                   چرا كشتي جوانان وطن را.

همان موقع تمام دانشجوها شروع به گفتن اين شعار كردند و ما ترسيده بوديم، ولي ايشان مي گفت:  من يك جان دارم كه بايد در راه خدا فدا كنم .

در خيابان دستش را از ماشين بيرون مي آورد و فرياد مي زد:«بگو مرگ بر  شاه» .¹²

برادرش مي گويد: «قبل از انقلاب در پادگان با سربازها صحبت مي كرد و آنها را آگاه مي نمود. حتي در چهارشنبه سياه اهواز كه تانك ها و سربازان رژيم شاه به مردم حمله كرده بودند، ايشان به درجه داري كه به خانواده اي حمله كرده و آنها را مورد ضرب و شتم قرار داده، حمله مي كند و او را كتك مي زند كه اين كار ايشان گزارش شد. او از پادگان متواري شد و به صفوف مردم پيوست. ¹³

شب كه به منزل آمد، گفت: فردا صبح اول وقت ماشين مي گيري، زن و بچه و اثاثيه را بر مي داري و مي بري گرمسار. معلوم نيست چي به سرم مي ياد. او فراري شد.  بعدها فهميديم كه به قم رفته و با مرحوم پسنديده، برادر امام، در ارتباط بوده است. بعد از پيروزي انقلاب به خدمت

برگشت». ¹⁴

بعد از انقلاب روحيه رزمندگي و حب و لايت فقيه در ايشان بسيار چشمگير شد و با كوشش در تشكيل مهد قرآن در يگان و قرائت و تفسير خطبه براي پرسنل، فعاليت خود را آغاز كرد . همچنين در انجمن هاي اسلامي و حزب جمهوري اسلامي فعاليت داشت كه با فرمان امام مبني بر شركت نداشتن نظاميان در احزاب، وي كناره گيري نمود. ¹⁵

از جمله خصوصيات ايشان اين كه نسبت به پدر و مادر بسيار متواضع، فروتن و خوش رفتار و نيز انجام به موقع نماز و بعد از آن قرائت قرآن و مطالعه بود. ¹⁶ حتي در پادگان سربازها را جمع مي كرد و براي آنها از نماز و روزه صحبت مي كرد. هنگام مرخصي هم نماز صبح را به جماعت در مسجد مي خواند. ¹⁷

برادرش مي گويد: «قرائت قرآن او ترك نمي شد. بعد از نماز شب رو به قبله مي نشست و قرآن مي خواند. در عين حال بسيار خوش مي گذراند. در هفته چند نوبت بچه ها را براي گردش و تفريح بيرون مي برد. به فرزندان و همسرش علاقه داشت. حتي زمان جنگ آنها را به گرمسار نفرستاد. در هر فرصتي كه به دست مي آورد، خودش را به خانه مي رساند و سعي مي كرد شرايط را براي خانواده عادي كند .» ¹⁸

همسرش نيز مي گويد :« رابطه اش با همه خوب و صادقانه و بسيار مهمان نواز بود و مي گفت: دنيا كه واقعاً هيچ ارزشي ندارد، چرا بعضي به

خاطر آن موجبات ناراحتي و آزار ديگران را فراهم مي كنند؟ ¹⁹ سخاوت زبان زدي داشت، طوري كه اندك مال خود را با ديگران تقسيم مي كرد .

چند سالي كه در اهواز زندگي مي كرديم، اغلب مهمان داشتيم . وي آدرس منزل را به رزمندگان- كه در جبهه جنوب بودند- داده بود. وقتي به ايشان از خستگي و مهمان نوازي زياد گله مي كردم، مي گفت: اين امتحان خداوند است. بگذار اين رزمندگان از امكانات رفاهي منزل ما بهره مند شوند و ساعتي درخانه ما همچون منزل خودشان استراحت نمايند. ²⁰

با فرزندان گاهي بيشتر از حدي كه بايد محبت مي كرد، اما در برخورد  با بعضي اشتباهات آنها برخورد قاطعي داشت.»

فرزندش هم مي گويد : «ايشان تمام وجودشان را در اختيار خانواده و اسلام قرار مي داد و بسيار با عاطفه و با محبت بود . ²² هميشه سفارش مي كرد: شجاع و مقاوم باشيد. از مادرتان اطاعت كنيد. نماز بخوانيد. انقلاب را ياري نماييد، چون اين انقلاب ادامه راه امام حسين (ع)و ياري آن ياري دين خداست. خدا را هيچ گاه فراموش نكنيد و دنيا را وسيله اي بدانيد براي رسيدن به هدف.»

قبل از شروع جنگ او در مرزها براي شناسايي رفته بود . حركات نيروهاي عراقي را گزارش مي كرد و نامه اي به دفتر رياست جمهو ري، بني صدر، نوشت و توصيه هايي براي دفاع از خرمشهر با همان حداقل امكانات داشت، اما كسي توجهي نكرد. ²⁴

با شروع جنگ تحميلي دائماً در جبهه فعاليت مي كرد تا جايي كه حتي ماه ها خانواده خود را نمي دي. ²⁵

ايشان در رشته مهندسي، رزمي ارتش تخصص گرفته بود ²⁶ و حدود چهار سال در جبهه حضور داشت. در عمليات بيت المقدس براي بهره برداري از پل آزادي خيلي تلاش كرد. ²⁷