پرواز کبوتر

خودش را به شکل کبوتر کشید

به سربندش از عشق رازی نوشت

نم نامی از حوض کوثر کشید

خطی سرخ ­آبی ­تر از آسمان

بر آن میله ­های مکرر کشید

و در انتهای افق­ های خویش

به یک­باره خورشید را سر کشید

پر از سرخ دستان بیداد فصل

به یک ناگهان باغ دیگر کشید

به یک دشت خاکستر آفتاب

و یک آسمان بال پرپر کشید

به هر پنجره آه! آهی نشست

از آن داغ ،داغی که مادر کشید

*

چرا رسم بازی ما اینچنین

کلاغ دلم ماند و او پر کشید

سروده: منصور عرفان­پور

منبع: چشمه آیینه، گزیده شعر کنگره ایثار / به کوشش داریوش ذوالفقاری، معاونت فرهنگی و امور اجتماعی بنیاد شهید و امور ایثارگران، انتشارات مهر تابان 1395.