مروارید «حماسه دریا»؛امیر دریادار شهید محمد ابراهیم همتی
زندگینامه شهید محمدابراهیم همتی
محمد ابراهیم همتی در اسفند 1329 در شهرستان سمنان متولد شد. در شش سالگی به همراه خانواده به تهران مهاجرت نمود و دوران تحصیل خود را در تهران سپری کرد. پس از اخذ مدرک دیپلم از دبیرستان رودکی با وجود قبولی در رشته مهندسی دانشگاه تهران، به دلیل علاقه فراوانی که به دریا داشت، استخدام در نیروی دریایی ارتش را برگزید. بعد از مدتی برای طی دوره های ناوبری و فرماندهی کشتی به آلمان اعزام گردید و در بین دانشجویان 70 کشور جهان رتبه نخست را به خود اختصاص داد و به این بازگشت. همتی در ادامه، برای تکمیل مهارت ها و تخصص های دریا نوردی، به کشورهای سوئد و فرانسه اعزام شد و تا سال 1357 در آن جا تحصیل کرد. پس از پایان دوره تخصصی و بازگشت به ایران، در منطقه دریایی بوشهر مشغول خدمت شد و دست سرنوشت به گونه ای باور نکردنی این شهید بزرگوار را به ناوچه پیکان پیوند زد؛ چرا که همزمان با تحصیل در فرانسه، ناوچه پیکان به سفارش ایران در این کشور ساخته شد و همتی با همین ناوچه به ایران بازگشته بود و تا روز شهادت در سمت فرمانده ناوچه پیکان بود و در این ناوچه خدمت می کرد.
همزمان با آغاز جنگ تحمیلی در 31 شهریور 1359، شهید همتی در مرخصی و در تهران به سر می برد و پس از اطلاع از تجاوز نیروهای عراقی به میهن اسلامی، بلافاصله برای تهیه بلیط و عزیمت به بوشهر عازم فرودگاه شد، اما به دلیل بمباران فرودگاه و لغو پروازها از طریق هوا نتوانست عازم محل ماموریت شود. در آن شرایط وی لحظه ای آرام و قرار نداشت، شبانه و با اتوبوس به شیراز رفت و از آن جا با خودرو سواری خود را به بوشهر رساند. شهید همتی بعد از چندین عملیات موفق از جمله عملیات اشکان و شهید صفری، در هفتم آذر 1359 به طور داوطلبانه در عملیات مروارید شرکت نمود.
در این عملیات همراه با ناوچه پیکان، اسکله های نفتی البکر و الامیه را به آتش کشید و مانع از صادرات نفت عراق از طریق خلیج فارس و دریای عمان شد. در پایان ماموریت، به صورت غافل گیرانه مورد هدف موشک ناوچه دشمن قرار گرفت و همراه با همرزمانش و ناوچه پیکان، با آرام گرفتن در آب های نیلگون خلیج فارس، نامی ماندگار در تاریخ نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران یافتند.
مجتبی مسیحی همرزم شهید:
او فرماندهی لایق و جسور بود و در همان ماههای ابتدایی جنگ حجم بسیار بالایی از ماموریت های دریایی را به وسیله ناوچه پیکان به انجام می رساند ،اخلاق خیلی خوبی داشت و با پرسنل در مواقع ضروری مشورت می کرد .
یادم می آید عملیات مروارید به پایان رسیده بود و ما از اسکله های البکر و الامیه عراق دور می شدیم که شهید همتی مرا صدا زد تا بر روی عرشه بروم ،48 ساعت از آغاز عملیات گذشته بود و من چون افسر مخابرات و مسئول رادار ناوچه بودم در طول این 48 ساعت استراحت نکرده بودم .از من تشکر کرد و با دست بر روی شانه ام زد و بیشترین علت موفقیت ناوچه و عملیات را به من نسبت داد .در این حین ناگهان صدای فریاد بچه های ناوچه بلند شد که موشک به سمت ما می آید ،انتظار حمله را نداشتیم .شهید حفیظی که معاون شهید همتی بود به سمت سکان دوید و آن را به طور کامل به سمت چپ تکان داد اما متاسفانه موشک به قسمت انتهایی ناوچه اصابت کرد و من به داخل آب پرتاب شدم .زمانی که به خود آمدم ناوچه در حال غرق شدن است و هواپیماهای دشمن با شلیک خود به سمت ناوچه آن را مورد اصابت قرار داده بودند.
شهید همتی را در آخرین لحضات بر روی ناوچه که در حال غرق شدن بود دیدم اما هیچوقت پیکر محمد ابراهیم پیدا نشد و به مانند پیکان در قعر آبهای خلیج همیشه فارس ،ماوا گرفت .
