معصومیتی در چهره این بچه می‌بینم که قابل وصف نیست

به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید غلامرضا عباسی بیست و چهارم تیرماه ۱۳۴۰ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش عباس و مادرش فاطمه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و ديپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. دوازدهم آبان‌ماه ۱۳۶۱ با سمت تک‌‏تیرانداز در موسیان توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و دست، شهید شد. پیکر او را در گلزار شهدای فردوس‏‌رضای زادگاهش به خاک سپردند.

غلامرضا مادرش را تنها نگذاشت
ساعت را کوک کردم که مادرم را صدا بزنم داروهایش را بخورد. دیدم غلامرضا آمده دارد دست و پاهای مادرم را صاف می‌کند و مادرم را رو به قبله می‌کند. همان لحظه ساعت زنگ زد. بیدار شدم؛ دیدم دست و پای مادرم صاف و چشمانش روی هم. لب‌هایش هم روی هم بود. گفتم: «مادر! بیدار شو، باید دارو بخوری.» جوابم نداد. رفتم برادرم را صدا کردم گفتم: «مادر بیدار نمی‌شه!» برادرم آمد و گفت: «چه کسی مادر را رو به قبله کرده؟» به آنها گفتم غلامرضا اینجا بود.
(به نقل از خواهر شهید)

معصومیتی در چهره این بچه می‌بینم که قابل وصف نیست
مادرم برای‌مان تعریف کرد: «وقتی غلامرضا به دنیا آمد او را پیش شوهرعمه‌مان بردیم که در گوش او اذان بگوید. او که مرد مذهبی و متدینی بود وقتی می‌خواست اذان بگوید گفت: «من در چهره این بچه معصومیت خاصی می‌بینم. چیزی در چهره این بچه می‌بینم که قابل وصف نیست.»
(به نقل از برادر شهید)

منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان/ نشر فاتحان-قائمی