دوست دارم اسم کوچه‌تون، شهید مجید صوفیآبادی باشه!
به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید مجید صوفیآبادی ششم آذرماه ۱۳۴۶ در شهرستان تهران به دنيا آمد. پدرش غلام‌حسين و مادرش ليلا نام داشت. تا پايان دوره متوسطه درس خواند و ديپلم گرفت. به عنوان پاسدار وظيفه در جبهه حضور يافت. سی‌‌ام بهمن‌ماه ۱۳۶۶ در جزيره مجنون عراق بر اثر اصابت تركش خمپاره به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای امامزاده یحیای شهرستان سمنان قرار دارد.
این خاطره به نقل از شوهرعمه شهید است که تقدیم حضورتان می‌شود.
دوست دارم اسم کوچتون، شهید مجید صوفیآبادی باشه!
آخرین بار که به خانه آمده بود، خیلی سرحال و شاداب به نظر می‌رسید. از هر دری حرف زدیم، لابه‌لای حرف‌هایش می‌گفت: «چه خوب می‌شه اگه اسم کوچه‌تون رو بذارن کوچه شهید مجید صوفیآبادی.» گفتم: «مگه قراره شهید بشی؟» گفت: «خدا رو چه دیدی؟ شاید شدم!»
هی می‌خواست در مورد شهادت حرف بزند، اما من داشتم کلافه می‌شدم. گفتم: «فعلاً بگیر بخواب از قطار جا نمونی!» گفت: «دلم نمیاد. می‌ترسم دیگه شما رو نبینم که از این حرفا بزنیم.» همانطور که خوابیده بود، غلت زد و روی آرنج نیم‌خیز شد. برگشتم طرفش، چشم‌هایش خیس بود. گفت: «عباس آقا! اگه شهید شدم، پدر و مادرم رو تنها نذارین! مواظب باشین خیلی بی‌تابی نکنن!»
بیست روز بعد رفتم شیراز ملاقاتش. حالش تعریفی نداشت، فكر نمی‌کردم وضعش آنقدر خراب باشد. ناراحتی را از چهره‌ام خواند و پرسید: «عباس آقا ناراحتی؟» گفتم: «چیزی نیست.» گفت: «اگه برای منه، می‌تونی با دکترم صحبت کنی شاید مرخصم کردن!» باورم شد. دکتر که آمد باهاش صحبت کردم. گفت: «پاش رو باز می‌کنیم. شنبه هم می‌بریم اتاق عمل که شکمش رو درست کنیم. اونوقت می‌تونین ببرینش.»
پنجشنبه بود که این صحبت‌ها شد. برگشتم سمنان، خبردار شدم که شهید شده است.
منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان سمنان/ نشر زمزم-هدایت
