نوید شاهد | فرهنگ ایثار و شهادت

نوید شاهد: و اما درد ما درد اسلام است، درد مظلوميت حسين (ع) در كربلاست، درد نامردي هاي روا داشته درحق مولايمان علي (ع) است، درد ما درد اسارت جان كاه ميليون ها مسلمان است، درد ما درد دوري ازحق است…

يكي از ويژگي هاي بارز و منحصر بفرد انقلاب اسلامي ، ترويج فرهنگ ايثار و شهادت بود. مبارزه عليه رژيم شاهنشاهي ، 8 سال دفاع مقدس و حماسه آفريني رزمندگان اسلام به خلق تفكر و فرهنگي غني منجر شد ، كه مي توان از آن به عنوان " فرهنگ مقاومت و پايداري" يا " فرهنگ ايثارو شهادت " نام برد . اين فرهنگ ناب كه شورانگيزترين حركت انقلابي و ديني جهان در دوران معاصر محسوب مي شود ، به واسطه ريشه وخاستگاه هاي تاريخي خود نوعي فرهنگ ديني و ملي است كه مي تواند تماميت ارضي و استقلال كشور را در هر دوره و زماني تضمين كند.

ايثار به معناي نثار است، منتهي بدو شرط: 1ـ دوست داشتن آن چيز. 2ـ داشتن نيّت قربة الي الله. هرچند تاريخ ايثار از زمان حضرت آدم (ع) شروع گرديد و تا آخرين منجي موعود (ع) ادامه خواهد يافت و ما هر سال با مُحرّم، تاسوعا و عاشورا با ايثار و شهادت پيوند مي خوريم، امّا به طور ملموس و عيني با جهاد و شهادت به وسيلة شهيدان كوچه خيابان هاي شهرهايمان در زمان انقلاب و جنگ آشنا شده ايم. هدف اين مقاله آسيب شناسي فرهنگ ايثار و شناسايي خطرات و موانعي است كه جامعه و جوانان را تهديد مي نمايد. هدف مقاله، ارائة راهكار نيست؛ هرچند به طور ضمني و به مقتضاي ضرورت اشاراتي نيز به راهكارها شده است. آفاتي كه در آسيب شناسي فرهنگ ايثار و شهادت مي توان آن ها را به عنوان تهديد قلمداد نمود، عبارتند از: 1.تحريف 2.حسِّ اسطوره سازي و قهرمان پروري 3.رتبه بندي و رده بندي ايثارگران و شهدا 4.عدم آشنايي با روش هاي مدرن و جذّاب تبليغي 5.محصور كردن شهدا و ايثارگران در دايرة تنگ و حقير احزاب و گروه ها 6.تكرارهاي بيهوده و برخورد قشري، شعاري و كليشه اي با مقولة ايثار و شهادت 7.بزرگ نمايي و مانور تبليغاتي غير واقعي دربارة مزايا و تسهيلات ايثارگران 8.احساس گناه و حقارت به وسيلة برخي عزيزان شاهد و ايثارگر 9.عدم توجّه به شرايط خاصِّ روحي و رواني شاهدان و ايثارگران 10.ماندن درگذشته و عدم پاسخ گويي به حال و آينده

در بررسي پديده هاي ادبي، موضوع وقايع تاريخي و اجتماعي، اهميت فراواني دارد. به همين علت در بحثهاي تئوري ادبيات، مقولۀ جامعه شناسي ادبيات و ادبيات تاريخي موضوعيت پيدا مي كند. مفهوم نوع در تئوري انواع در دوره هاي مختلف و پس از ظهور وقايع و شخصيت هاي مهّم تغيير مي كند. پديدۀ جنگ در عصر حاضر بر مقوله هاي فكري و به تبع آن، مقوله هاي ادبي تأثير بسيار ژرفي گذاشته است. اين پديده، به عنوان عامل بسيار مهمي در تحولات ادبي بايد بررسي و شناخته شود. يكي از نوع هاي ادبي كه با شروع جنگ، در عصر حاضر تولدي دوباره يافته است، قالب ادبي وصيت نامه است. وصيت نامه در ادبيات فارسي و در كتاب هاي «انواع ادبي»، هنوز به عنوان قالبي مستقل، معرفي نشده است، درحالي كه اين قالب نوشتاري در دوران هشت سال دفاع مقدس هزاران بار استفاده شد و در برانگيختن جوانان براي ادامۀ جنگ و نهادينه كردن آرمانهاي انقلاب، نقش مهمّي به عهده داشت. در پژوهش حاضر، با بررسي بيش از دو هزار وصيت نامه و مجموعه هاي نوشتاري رزمندگان، وصيت نامه به عنوان قالب ادبي مستقل معرفي شده است؛ قالبي كه زير مجموعۀ هيچ نوع نوشتار ديگري نيست و ساختار قابل تعريف و منحصر به فردي دارد. پيكره شناسي وصيت نامه و تحليل ساختار بيروني و دروني اين قالب يا نوع نوشتاري، از بخشهاي ديگر پژوهش حاضر است.

نوید شاهد: به تاريخ ۱۳۵۹/۱۰/۱۹ شمسي ساعت ۱۰/۱۰ شب چند سطري وصيتنامه مي نويسم .هرشب ستاره اي را به زمين مي کشند و باز اين آسمان غمزده غرق ستاره است.مادر جان ! مي داني تور را بسيار دوست دارم و مي داني که فرزندت چقدر عاشق شهادت و عشق به شهيدان داشت