بوسه بر چهره شهدا می‌زد

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید عباس محوبیدختی» بیست و هشتم خرداد ۱۳۴۹ در شهرستان تهران چشم به جهان گشود. پدرش محمد و مادرش شوکت نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. سرباز ارتش بود. نوزدهم شهریور ۱۳۷۰ در نفت‌شهر دچار سانحه رانندگی شد و به شهادت رسید. پیکرش را در امامزاده یحیای شهرستان سمنان به خاک سپردند.

عصای دست پدر

یک قسمت از حیاط منزلمان نشست کرده بود. من که پیرمرد بودم و حال بنّایی کردن نداشتم، به عباس گفتم: «برو یک بنّا بیار و حیاط رو درست کن!»

یکی دو روز بعد برای دیدن بچه‌ها به بیرون رفته بودم. شب که به خانه آمدم، دیدم حیاط موزائیک شده است.

پرسید: «خوب موزائیک کرده؟»

گفتم: «خیلی خوب شده. دستت درد نکنه!»

گفت: «دیدم این کار ارزش بنّا آوردن رو نداره. همین که شما از خونه بیرون رفتی، خودم دست به کار شدم.»

(به نقل از پدر شهید)

صورت شهدا را می‌بوسید

دبیرستان ما روبه‌روی سپاه بود. زمان جنگ همه شهدا را از سپاه تشییع می‌کردند. هر موقع شهیدی می‌آوردند، او برای دیدنشان می‌رفت. زنگ تفریح که می‌شد، صدا می‌زد: «داود! بیا بریم شهید ببینیم.» گاهی من را صدا می‌زد و گاهی هم با دوستان دیگرش می‌رفت.

کفن را کنار می‌زد، خودش را روی تابوت خم می‌کرد و صورت شهدا را می‌بوسید. ما هم به تبع او این کار را می‌کردیم. کنار خانواده شهید می‌ایستاد و می‌گفت: «غصه نخورید ما قول می‌دیم راهشون رو ادامه بدیم و نگذاریم اسلحه‌شون روی زمین بمونه!»

(به نقل از دوست شهید، داود طیبی)

انتهای متن/