رهبر ما حسین زمان است، باید او را یاری کنیم

به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید شاهرخ قندالی، هشتم فروردین ۱۳۴۴ در روستای فروان شهرستان آرادان به دنیا آمد. پدرش محمد، دامدار بود و مادرش ربابه نام داشت. تحصیلاتش را تا سوم راهنمایی ادامه داد.

از کودکی کمک‌ و یار پدرش بود

از دوران کودکی به نماز و روزه اهمیت می‌داد. مشوق اصلی‌اش در این امر پدرش بود. بزرگتر که شد در پایگاه و مسجد شرکت می‌کرد. در کار گله‌داری کمک و یار پدرش بود.

پدر محمد نقل می‌کند: «او را دیدم که با فرغون پر از آجر به طرفمان می‌آمد. به سختی راه می‌برد. وقتی به من رسید، گفتم: «پسر! مگه مجبوری؟ کمتر بریز!» گفت: «این طوری آجر بیشتری می‌یارم و شما لنگ نمی‌مونین.» فرغون خالی را برداشت و دوباره حرکت کرد. گفتم: «باباجان! نمی‌خواد کارگر‌ها هستن.» گفت: «من هم می‌خوام کار کنم. هر‌وقت خسته شدم، می‌رم استراحت می‌کنم.»

مقید بود نمازش را به جماعت بخواند

رضا قندالی برادر شهید نقل می‌کند: «با عجله کفشش را پوشید. می‌خواست برود. گفتم: «داداش! کجا؟» گفت: «می‌رم مسجد الان نماز شروع می‌شه.» گفتم: «مگه نمی‌تونی توی خونه نماز بخونی؟» دستی بر سرم کشید و گفت: «تو هم با من بیا بریم مسجد. اگه بدونی نماز جماعت چقدر ثواب داره.»

سال ۱۳۶۳ به خدمت سربازی اعزام شد. پس از گذراندن دوران آموزشی در شاهرود به کردستان و پس از مدتی به خوزستان منتقل شد.

رهبر ما حسین زمان است، باید او را یاری کنیم

ایرج کنشلو، دوست و هم‌رزم شهید نقل می‌کند: «بار‌ها می‌گفت: «اگه در زمان امام‌حسین (ع) بودیم، آیا کمکش می‌کردیم؟ از کجا می‌دونین که رهبرمون حسین زمونه نباشه؟ اگه ما وظیفه‌مون رو انجام ندیم، پس مسلمون نیستیم. هر‌چی زنجیر می‌زنیم و سینه‌زنی می‌کنیم، همه‌اش ریاست. وظیفه‌ ما اینه که از آب و خاکمون دفاع کنیم.»

شهادت در اثر آلودگی شیمیایی

در منطقه فاو به‌دلیل آلودگی شیمیایی دچار اسهال و استفراغ شدید شد و به‌همراه سایر هم‌رزمانش به بیمارستان فاطمه‌زهرا انتقال یافت و چون وضعیت او بدتر از بقیه بود، او را به بیمارستان شهید بقایی اهواز منتقل کردند. سرانجام دهم خرداد ۱۳۶۵ به‌دلیل خونریزی شدید معده به شهادت رسید. جنازه‌اش پس از تشییع در گلزار شهدای فروان دفن شد.

انتهای متن/