جوان شاداب و چابکی که از آرزوهایش چشم‌پوشی کرد

به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید حسین ناظمیان فرزند محمدتقی و منور، یکم خرداد ۱۳۴۲ در یک خانواده مذهبی متولد شد. دو خواهر و چهار برادر دارد. او تا ششم ابتدایی قدیم تحصیل کرد. به شغل مکانیکی روی آورد و در یکی از کارگاه‌ها مشغول به کار شد.

دوستانی که سرنوشتشان شهادت بود

هم‌زمان با آغاز انقلاب، اگرچه نوجوانی چهارده پانزده ساله بود، اما سهم خود را پرداخت. با شهید همتیان و شهید عباس شحنه در آن زمان‌ها ارتباط دوستی داشت. با یکدیگر شب‌ها در خیابان هفت تیر، بر روی دیوار‌ها شعار می‌نوشتند و در تظاهرات شرکت می‌کردند. حسین بعد از انقلاب هم بیکار نمی‌نشست. او بیشتر وقتش را در پایگاه مسجد عابدینیه سپری می‌کرد.

جوان شاداب و چابکی که از آرزوهایش چشم‌پوشی کرد

وقتی که جنگ بر ایران تحمیل شد، او مثل هم‌سن‌وسالانش از آرزوهایش چشم‌پوشی کرد و راهی جبهه شد. در چند مرحله اعزام شد. مرحله اول از طرف سپاه به کردستان اعزام شد و سه ماه و ده روز در آنجا بود. بعد از آن در عملیات فتح‌المبین شرکت کرد. عید آن سال در جبهه بود. وقتی که به مرخصی آمده بود کوله باری از خاطره داشت.

هم‌رزم شهید، علی صبوری نقل می‌کند: «حسین بعد از بازگشت از عملیات فتح‌المبین، دوباره به جنوب اعزام شد. روز اول در پادگان الله‌اکبر، واقع در نزدیکی پل کرخه و سپس به لشکر هفت ولی عصر معرفی شد. فرمانده لشکر، شهید محمد بنیادی بود. حسین در تمام مشق رزم‌هایی که رزمندگان قبل از عملیات تمرین داشتند، شرکت می‌کرد. او شور و علاقه خاصی در ورزش صبحگاهی از خود نشان می‌داد. جوان شاداب و چابکی بود و سعی می‌کرد جزو اولین ردیف‌های گردان قرار گیرد. هر مسئولیتی که به او می‌دادند، بدون کوچکترین واکنشی انجام می‌داد.»

شهادت در عملیات بیت‌المقدس

آخرین بار در دوازدهم اردیبهشت سال ۱۳۶۱ به جبهه رفت. تک‌تیرانداز بود. سرانجام در سی و یکم اردیبهشت ماه ۱۳۶۱در عملیات بیت‌المقدس در منطقه خرمشهر با برخورد ترکش به سر و صورت به وصال معشوق شتافت. پیکر مطهرش در گلزار شهدای امامزاده یحیی (ع) سمنان آرام یافت.

برادرش محسن ناظمیان هم بعد از او به شهادت رسید.

انتهای متن/