راه امام، همان راه امام حسین است
به گزارش نوید شاهد سمنان: شهید نوروزعلی امیرفخریان دوم اسفند ۱۳۳۵ در روستای دروار از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش عباسعلی و مادرش صحبه‌خانم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته دبیرفنی ساخت و اتومکانیک درس خواند و دیپلم گرفت. معلم بود. سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم اسفند ۱۳۶۳ با سمت فرمانده دسته در شرق رود دجله عراق بر اثر اصابت ترکش به سر و کتف، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد.
ملاقات امام
کنارش نشستم. امام برای بسیجی‌ها سخنرانی می‌کرد. نگاهش کردم و با تعجب پرسیدم: «گریه ات برای چیه؟»
جواب داد: «دوست داشتم جای اینا باشم، نگاه کن رفتن ملاقات امام (ره).
(به نقل از برادر شهید)
خادم مردم
زمان سربازیش مشهد بود و به خانه‌مان می‌آمد. با عمو به خواستگاری‌ام آمد. او را می‌شناختم. اردیبهشت سال ۶۱ ازدواج کردیم. زندگی‌مان در روستا شروع شد. هر وقت به خانه می‌آمد، لباس‌هایش یا خاکی بود یا پاره می‌گفتم: «نفهمیدم تو بنایی، کشاورزی یا معلم؟»
می‌خندید و می‌گفت: «هیچ کدوم! خادم مردمم! اون هم برای خدا!»
(به نقل از همسر شهید)
بیشتر بخوانید: معلمی یعنی عشق، عشقی که در جبهه نمایان است
راه امام، همان راه امام حسین است
کارمان در منطقه شوش دانیال، نگهبانی از خط مقدم بود. گاهی هم به عنوان نیروی پشتیبانی وارد عمل می‌شدیم. بیشتر شب‌ها نماز می‌خواند. از بچه‌ها شنیدم نماز آقا امام زمان (عج) است. از او سؤال کردم: «راه امام حسین (ع) رو چطوری می‌تونیم ادامه بدیم؟»
جواب داد: «راه امام حسین، راه امامه! اگه سستی کنیم روز قیامت نمی‌تونیم جوابگو باشیم.»
(به نقل از هم‌رزم شهید، سیدحسن مرتضوی)
آینده‌سازان کشور
تا حدی به آنها احترام می‌گذاشت که خیال می‌کردی نوروزعلی شاگرد آنهاست. از او گفتم: «معلم دلسوزی هستی، اما هوای بچه‌ها رو بیش از اندازه داری.»
جواب داد: «اون بچه‌ها آینده ساز‌های مملکتن. باید از الان براشون ارزش قائل بشیم تا در آینده بتونن با غرور و سربلندی کشورمون رو آباد کنن.»
(به نقل از دوست شهید، حاجیان)
انتهای متن/
