نوید شاهد | فرهنگ ایثار و شهادت

با توجه به سهم عمده رضايت از زندگي و شادكامي در سلامت روان به ويژه در بازماندگان شهدا و ايثارگران، هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط ميزان رضايت از زندگي و شادكامي در دانشجويان فرزند جانباز مي باشد. بدين منظور، 180 نفر (115 دختر و 65 پسر) از دانشجويان فرزند جانباز در دانشگاه شيراز با ميانگين سني 36/21 سال انتخاب شدند.

در اين نوشتار ابتدا به تبيين پديدة جهاني شدن و مولفه ها و اقسام آن پرداخته مي شود، آنگاه از معناي زندگي سخن گفته مي شود و سپس دامنة سخن به ارتباط اين دو مقوله با فرهنگ ايثار و شهادت كشانده مي شود. «جهاني شدن» (Globalization) اصطلاحي ناظر به يك واقعيت عيني و خارجي است كه در آن حيثيت فاعلي و ارزشي مدنظر نيست. در مقابل «جهاني سازي» (Globalizing) اصطلاحي ناظر به حيثيت فاعلي و ارزشي پديده يا وضعيت جهاني شدن است

نوید شاهد: شهيد حاج محمد ابراهيم همت در تاريخ 23/1/1334 در خانواده‌اي مذهبي در شهرستان شهرضا چشم به جهان گشود. شهيد همت در زير سايه پدري وارسته و مادري پاكدامن و مهربان، دوران خردسلاي را پشت سر نهاد. او از همان دوران طفوليت بيش از حد معمول ديگر كودكان به قران و تعليمات اسلامي ابراز علاقه مي‌كرد به گونه‌اي كه در سن هفت سالگي از مادرش ميخواهد قران را به او تعليم دهد. اين علاقه تاجايي بود كه وي از آغاز رفتن به دبستان با ياري مادرش قرآن را كاملاَ فرا گرفت و بعضي از سوره‌هاي كوچك رانيز حفظ و با صوت خوش تلاوت مي‌كرد.

نوید شاهد: شهيد مهدي باكري سال 1333 در مياندوآب به دنيا آمد ؛ شهري سردسير در آذربايجان غربي كه آب و هواي سردش مردمي را كه در آن زندگي مي كنند محكم و پرصلابت بار آورده است . در همان دوران كودكي مادرش را از دست داد و دور از دامن محبت او بزرگ شد . خانواده اش همگي مذهبي بودند و برادر بزرگش « علي » در يك گروه مخفي عليه رژيم شاه مبارزه مي كرد .

در اين مقاله، اصطلاح زندگينامه داستاني(fictional biography) به عناون زير ژانري(subgener) از زندگينامه ادبي (literary biography) كه ويژگي هاي ژانر مستقل را دارد، زندگينامه اي مستند با روايتي داستاني (narraitive) تعريف مي شود و زندگينامه داستاني از منظر واژه شناسي (etimology)، تعريف و تفسير اصطلاحي (terminology) و رابطه اش با واقعيت(reality) و تاريخ (history) مورد بررسي قرار گرفته است.

هدف پ‍‍ژوهش حاضر بررسي ميزان رضايت از زندگي و شادكامي دردانشجويان فرزند جانباز مي باشد. بدين منظور ، 180 نفر (115 دختر و 65 پسر) از دانشجويان دانشگاه شيراز با ميانگين سني 36/21 سال انتخاب شدند. گردآوري داده ها با استفاده از پرسشنامه شادكامي آكسفورد و مقياس رضايت از زندگي دينر انجام شد. براي تحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي و تحليل رگرسيون چندگانه استفاده گرديد. نتايج نشان داد، كه ميزان شدت آسيب ديدگي پدر، سطح تحصيلات والدين، جدايي والدين و سطح اقتصادي خانواده ، پيش بيني كننده ميزان رضايت از زندگي و شادكامي است . همچنين، دريافتِ تشخيص اختلال تنيدگي پس از ضربه در جانبازان، پيش بيني كننده نيرومندتري براي كاهش رضايت از زندگي و شادكامي در فرزندان آنان است. يافته هاي اين پژوهش با تحقيقات چندي كه اخيراً بر روي سربازان جنگي و خانواده هاي آنها در زمينة ارزيابي ميزان رضايت از زندگي و شادكامي ، كه از مولفه هاي بهزيستي به شمار مي روند، در كشورهاي مختلف صورت گرفته است ، همسو مي باشد .