شاعر شهیدی از دیار قومس

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید علی طاهریان» فرزند محمد، یکم مهرماه ۱۲۹۵ در شهرستان سمنان متولد شد. تا ششم ابتدایی قدیم تحصیل کرد. شش پسر و دو دختر دارد. کارمند اداره قند و شکر بود. به‌خاطر مأموریت شغلی در شهر‌های مختلف زندگی کرد. کشاورزی هم می‌کرد. مدتی مغازه‌دار بود.

همه جای ایران سرای من است

در زمان طاغوت، فعالیت‌های انقلابی زیادی داشت. در راهپیمایی‌ها و تظاهرات، نه تنها خودش که خانواده را هم با خود همراه می‌کرد. همسر علی نقل می‌کند: «به خانه که آمد کمی توی فکر بود. بعد از سلام گفتم: حاج علی! امروز مثل روز‌های دیگه نیستی؟ خبری شده؟ زیر چانه‌اش را خاراند و گفت: مأموریت بهم خورده. گفتم: کجا؟ گفت: بیجار کردستان. گفتم: چرا اونجا؟ گفت: اتفاقاً خوبه! با رسم و رسوم مردم اونجا هم آشنا می‌شیم. تازه به قول شاعر: همه جای ایران سرای من است. دو سالی را در آنجا بودیم با همه سختی‌هایش.»

شوق شهادت بود اندر سرم/ هدیه کنم جان ز بر رهبرم

در ارشاد و راهنمایی جوانان و شناساندن انقلاب به آن‌ها نقش زیادی داشت. چند بار او و فرزندانش را به جرم پخش اعلامیه و آتش زدن لاستیک در خیابان دستگیر کردند و به زندان بردند. شاعر بود و از او یک دیوان شعر به جای مانده است. از طرف سپاه با عضویت بسیجی به جبهه رفت و در تدارکات گردان مشغول به انجام وظیفه شد. سرانجام هشتم آذرماه ۱۳۶۰ در منطقه‌ بستان در عملیات طریق‌القدس به شهادت رسید. پیکر پاک این شاعر شهید در امامزاده یحیی(ع) سمنان به خاک سپرده شد.

ابیاتی از شهید:

شصت و پنج است مرا سال بیش/ من بگذشتم ز عمر خویش
با کمک جمله رزمندگان/ کز نمایم به دوزخ روان
هست مرا نام علی در جهان/ رزم نمایم به کفر جهان
وحشتی افتاد به دل کفر دون/ ز اسلحه سازیم چو دریای خون
شوق شهادت بود اندر سرم/ هدیه کنم جان ز بر رهبرم
پرچم اسلام شود پا به جا/ چون‌که بود یاور ما‌ها خدا
تحت لوای امام زمان/ یار چنین جمله جنگ‌آوران
هست نکو بر تو شهادت مقام/ عمر همه باد فدای امام

انتهای متن/