در کلاس جنگ، گنج وجودی‌اش را پیدا کرد

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید رمضانعلی قدس‌الهی» بیست و یکمین روز بهمن‌ماه ۱۳۴۳ در شهرستان بندرترکمن مصادف با ماه مبارک رمضان به دنیا آمد. پدرش علی‌اکبر و مادرش کبرا نام داشت.

در دامن مادری پاکدامن و پدری متدین رشد کرد

رویش و پرورش رمضانعلی در دامن مادری پاکدامن و پدری متدین، صبور و زحمت‌کش و اهل صفا از او گل همیشه بهاری در لاله‌زار زندگی پدر و مادر ساخت. از همان دوران کودکی انیس و مونس جلسات مذهبی و آموزش قرآن بود و شور و شوق و استعداد سرشارش مثال‌زدنی بود. بعد از چندین سال به همراه خانواده به روستای امیرآباد دامغان(امیریه فعلی) موطن اصلی خانواده برگشتند و در آنجا تحصیلاتش را ادامه داد. دیپلمش را که گرفت در آزمون ورودی تربیت معلم امتحان داد و قبول شد و به معلم شدن روی آورد.

معلمی را شغل نمی‌دانست

بذر نور در دل‌ها می‌افشاند و باغبانی بود که هر روز صبح سبدی از صمیمیت را با خود به کلاس درس می‌برد و با سرانگشتان مهربانش، بر تار و پود فردا‌ها پیوند می‌زد. معلمی را شغل نمی‌دانست بلکه تحفه‌ای آسمانی که خدا به انسان داده می‌پنداشت. رمضانعلی طرح زمینه‌اش مهربانی بود و دلی به پاکی آسمان و افکاری بلند داشت. همواره خدا را می‌خواند. تسلیم امر معبود و راضی به رضای خداوند بود. هیچ‌گاه دلش را به زمانه نسپرد چون خوب می‌دانست که نتیجه دل بستن به روزگار، چیزی جز ناامیدی نیست. پس دلش را به خدا و به دریای بی‌کران امید و رضای او بست. نه به راحتی می‌رنجید و نه به آسانی می‌رنجاند. آرامش سهم دل مهربانش بود و نگاهش فقط و فقط به خدا بود.

به دنبال گنج وجودی‌اش بود

با شروع جنگ، درس و بحث و دانشگاه را رها کرد و در بسیج مدرسه عشق ثبت‌نام کرد تا در کلاس جنگ، گنج وجودی‌اش را دریابد. دل دریایی‌اش را به اقیانوس جنگ زد و دلیرانه عزم رزم علیه مهاجمان به آب و خاک پاک میهنش کرد. او مرد کارزار و شیر بیشه شجاعت و شب زنده‌دار بود. خاک‌های تفتیده و داغ جنوب، لحظه‌های ناب با او بودن را بار‌ها و بار‌ها تجربه کردند. ستاره‌های شب، الماس‌های اشکش را که به گرد ضریح چشمانش در دل تاریکی شب حلقه می‌زدند، خوب به یاد دارند. بار‌ها به جبهه رفت. سمَتش در جبهه آرپی‌جی‌زن بود. رمضانعلی ۶۱۰ روز در جبهه‌ها جنگید تا سرانجام بیست و پنجم اسفندماه ۱۳۶۳ در شرق دجله در عملیات بدر با اصابت ترکش دشمن به شانه‌اش، بال در بال ملائک پرواز کرد و ساده و رها تا خدا رفت. نامش برای همیشه بر تارک درخشان تاریخ سرزمین پاکش درج شد. پیکر پاکش پس از تشییع در گلزار شهدای امیریه دامغان آرام گرفت.

انتهای متن/