فرمانده شهید «احمدرضا گیلوری» نقل می‌کند: «یادم می‌آید که یک‌بار در عملیات کمین ضد انقلاب از ناحیه پا مجروح شد. چون سطحی بود با مداوای سرپایی در منطقه ماند و حاضر به برگشت نشد.»

برای دفاع از وطن حاضر به بازگشت نشد

به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید احمدرضا گیلوری دهم اسفند ۱۳۴۴ در روستای کندقلی‌خان از توابع شهرستان آرادان چشم به جهان گشود. پدرش علی، فروشنده بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و دوم خرداد ۱۳۶۵ در حاج عمران عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

 

رضایت برای جبهه

بار اولش بود که می‌خواست برود جبهه. شانزده سال بیشتر نداشت. موقع عید بود. برای گرفتن رضایت‌نامه چند روزی به پر و پای بابام می‌پیچید. او التماس می‌کرد و پدرم می‌گفت: «بچه جون! با این سن‌وسال و قدوقواره می‌خوای بری جبهه چه کنی؟ برو دنبال درست که به یک جایی برسی.»

به پدر قول داد که در کنار جبهه درسش را هم بخواند. پدر رضایت نامه‌اش را امضا کرد. روزی هم که داشت می‌رفت، گفت: «فکر کردین من بچه‌ام، از من کوچکتر هم تو جبهه هستن.»

(به نقل از خواهر شهید)

برای دفاع از وطن حاضر به بازگشت نشد

احمدرضا گیلوری یکی از سربازان زرنگ، دلسوز و فعالی بود که در یکی از بخش‌های ترابری خدمت می‌کرد. مأموریت یگان ما در منطقه سردشت و جنگل آلباتان بود. با دو دشمن در جنگ و دفاع بودیم؛ یکی دشمن داخلی، همان ضدانقلاب و یکی هم بعثی‌ها. یادم می‌آید که یک‌بار در عملیات کمین ضد انقلاب از ناحیه پا مجروح شد. چون سطحی بود با مداوای سرپایی در منطقه ماند و حاضر به برگشت نشد.

یک روز هم در همین جنگل ما را مورد هجوم قرار دادند و ترکشی به پشت ایشان خورد و خون تمام هیکلش را گرفت. خودم او را سوار آمبولانس کردم و همراهش تا بیمارستان سردشت رفتم. در مسیر راه تمام کرد و مداوا هم نتیجه نداد.

(به نقل از افراسیاب نیک‌اقبال، فرمانده شهید)

 

انتهای متن/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده