نمونه‌هایی از شکنجه‌های ظالمانه بعثی‌ها به اسیران ایرانی در خاطرات شهید «بیاری»
به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید فضل‌الله بیاری یکم تيرماه ۱۳۴۶ در شهر ميامی از توابع شهرستان شاهرود به دنيا آمد. پدرش حيدر و مادرش فاطمه‌‌نسا نام داشت. تا پايان دوره ابتدایی درس خواند. توليدكننده پوشاک بود. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. سی و یکم تیرماه ۱۳۶۷ در دشت هلاله به اسارت نیروهای عراقی درآمد و سال ۱۳۶۹ آزاد شد. هجدهم تيرماه ۱۳۷۰ در سمنان بر اثر عوارض ناشی از شكنجه‌‌های دوران اسارت، به شهادت رسيد. پيكر وی را در گلزار شهدای روستای محمدآباد از توابع زادگاهش به خاک سپردند.
این خاطرات به نقل از خواهر شهید است که تقدیم حضورتان میشود.
نمونه‌هایی از شکنجه‌های ظالمانه بعثی‌ها به اسیران ایرانی
در زمستان، کولر روشن می‌کردند
با هر فصل زمستان و سفیدپوش شدن زمین، به یاد خاطرات فضل‌الله می‌افتم. می‌گفت: «اونجا که بودیم فصل زمستان، کولر برامون روشن می‌کردن. بچه‌ها می‌لرزیدن ولی فقط می‌خندیدن.
توی برف و یخ ما رو به ستون می‌کردن. لباس‌هامون رو در می‌آوردن و با ماشین‌های آب پاش، آب رومون می‌ریختن و میگفتن: «می‌خوایم حمام‌تون کنیم، باید تمیز باشین!»
ریش‌هایمان را با انبردست کندند
می‌گفت: «در اسارت که بودیم، موقعی که امام رحلت کردند، عراقی‌ها به ما گفتند که می‌خواهند ریش‌هایمان را بزنند. ما از این کار امتناع کردیم و آنها با انبردست، ریش‌هایمان را کندند.»
فرهنگنامه شهدای استان سمنان، شهرستان میامی/ نشر قائمیه
