شهیدی که همیشه جانمازش همراهش بود

به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید محمدرضا فوادیان دهم تیرماه ۱۳۴۳ در روستای خورزان از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش غلامحسین، کشاورز بود و مادرش نیره نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. بیست و پنجم اسفندماه ۱۳۶۳ در شرق رود دجله عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. پیکر او را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپردند.

الگویی نمونه
محمدرضا الگوی نمونه‌ای برایم بود. زیادی اهل قناعت بود و از ولخرجی دوری می‌کرد. شهید حسن خادمیان یک ساندویچی داخل روستا زده بود. تا چشمم به آنجا افتاد، دهانم آب افتاد و ساندویچ گرفتم و به همراه نوشابه خوردم.

بعد از آن با محمدرضا به حمام رفتیم؛ اما پولی برایم باقی نمانده بود تا پول حمام را حساب کنم. نگاهی به محمدرضا کردم ولی او پول حمام خودش را داد و به من گفت: «اگر ساندویچ نمی‌خوردی، الآن پول حمام را داشتی بدی. پول حمام واجب‌تر بود از ساندویچ. می‌رفتی خانه نان می‌خوردی و شکمت را سیر می‌کردی!»
(به نقل از برادر شهید)

کار را رها کن و به نماز بپرداز
همیشه می‌گفت: «کار را واگذار کن و برو نماز بخوان!» با اینکه گرسنه و تشنه بود، اول به نماز بعد به غذا و کارهای دیگرش می‌پرداخت. وقتی که به کارگری می‌رفت، همیشه جانمازش همراهش بود. با تقوا و اهل مسجد بود.

اخلاق خوبی هم داشت. بچه‌ای نبود که از زیر کار در برود. محمدرضا در کوره ما کار می‌کرد و همراه همسرم خشت می‌زد. هر روز پا برهنه با همان دست و پای گلی به خانه می‌آمد و آب و غذای‌شان را می‌برد.
(به نقل از هم روستایی شهید)

منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان/ نشر فاتحان-قائمی