«خلیل» غرق در دوستی خدا شد

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید خلیل بیناباشی» فرزند حسین و گل‌ننه، هشتم خرداد ۱۳۴۰ در روستای طرزه از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی‌اش را در همان روستا به پایان رساند. از آن پس برای کار به ذوب‌آهن رفت و در آنجا مشغول شد.

پلاک، تنها نشان خلیل شد

خلیل، دوران خدمت نظام را در تهران گذراند. پس از پایان خدمت سربازی، شریک زندگی‌اش را انتخاب کرد. زینب خانم دخترعموی مهربانش، کسی بود که خلیل به اراده و خواست خداوند در کنارش قرار گرفت و هم‌سفرش شد برای ادامه راه زندگی. شش ماه بعد از آن که زندگی زیر یک سقف را با همسرش تجربه می‌کرد، پای ماندن نداشت. او که چند مرحله به جبهه رفته بود و نسیم خوش وصل و عطر میدان‌های نبرد را در کنار سجاده خونین هم‌سنگرانش تجربه کرده بود، دوباره و برای آخرین بار راهی سرزمین پاک‌بازی و جانبازی دوستانش شد.

وقتی که می‌رفت، می‌دانست که بازگشتی ندارد. مهاجری که پروایی از رفتن نداشت. دویست و ده روز حضورش در میدان رزم، گواه جان‌باختگی‌اش بود. وقتی که رفت، چهارم دی‌ماه ۱۳۶۴ بود. وی بیست و یکم بهمن‌ماه در عملیات والفجر هشت زمانی که خواست پیکر پاک دوستان غواص و شهیدش را از دستان اروند بگیرد، خود نیز در آغوش اروند به گمنامی شهره یافت. خبر شهادت و گمنامی‌اش در اروند به همسرش رسید.

بیست روز بعد دخترش به دنیا پا نهاد درحالی‌که خلیل، غرق در دوستی خدا شده بود و گمنام دریای عشق الهی. دوازده سال قصه نبودنش به طول انجامید. سرانجام پلاک، تنها نشان خلیل شد. مزار خلیل در زادگاهش روستای کلاته‌رودبار دامغان قرار دارد و آرامگاه دل بی قرار دخترش.

انتهای متن/