«رضا» دل از دنیا کنده بود

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید رضا سماوی» فرزند سوم آقا محمد و خدیجه خانم بود. چهاردهم بهمن‌ماه ۱۳۴۲ در سمنان به دنیا آمد. یک برادر و دو خواهر دارد. پدرش ارتشی بود. رضا ابتدایی را در مدرسه مهران خواند. در مدرسه هراتی، راهنمایی را گذراند. برای خواندن متوسطه در دبیرستان هفت‌تیر ثبت‌نام کرد.

باید از وطنم دفاع کنم

چند بار با دوستانش به تظاهرات رفت. پدرش او را دید و مانعش شد. به قول پدر اگر بچه ارتشی به تظاهرات علیه رژیم می‌رفت، همه خانواده را به دردسر می‌انداخت، ولی رضا کم و بیش فعالیت خود را ادامه داد. سال ۱۳۶۱ دیپلم گرفت. چند ماهی زودتر داوطلب شد تا به سربازی برود. خانواده‌اش نمی‌دانستند. وقت رفتن باخبر شدند. پدرش که فهمید، ناراحت شد. خواهر رضا نقل می‌کند: «گفتم: چه روزی؟ کی؟ برای چی حرف نزدی؟ وای اگه بابا بفهمه! بابا گلویی صاف کرد و آمد داخل اتاق. بلند شدیم. جا باز کردیم تا بنشیند. بابا ارتشی بود و توی خانه هم برای خودش قانون داشت. برگشت و با ناراحتی به رضا گفت: لااقل خبر می‌دادی می‌خوای بری سربازی. بهش احترام می‌گذاشت. از روی ترس نبود. دوستش داشت، مثل بقیه‌مان. به بابا گفت: الان وقت سربازی رفتن منه، باید برم از وطنم دفاع کنم تا متجاوز رو بیرون کنم.»

دل از دنیا کنده بود

خواهر رضا می‌گوید: «مامان یک لیوان آب داد دستش. بابا می‌رفت ته راه‌رو و برمی‌گشت. مامان گفت: نمی‌خوای بیای بنشینی؟ بابا آب را سر کشید و لیوان را داد بهم. رو به مامان گفت: این بچه چرا این‌طوری شده؟ داداش رضا بیشتر وقت توی اتاق بود. هروقت می‌رفتیم سراغش داشت قرآن می‌خواند. مامان گفت: برای چی حرص می‌خوری؟ قرآن می‌خونه؟ بابا با ناراحتی گفت: قرآن خوندن که عیبی نداره. بهش پول می‌دم می‌گه: من دل از این دنیا کندم، پول می‌خوام چی کار؟»
رضا به ارتش رفت و او را به عنوان امدادگر به مهران اعزام کردند. وی یازدهم آذرماه ۱۳۶۳ با برخورد ترکش به پا و سینه، مجروح شد. او را به بیمارستان بردند و در آنجا به شهادت رسید. پیکر پاکش پس از تشییع، در گلزار شهدای امامزاده یحیی(ع) به خاک سپرده شد.

انتهای متن/