«عبدالمحمد» را به امانت‌داری می‌شناختند
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید عبدالمحمد سعدالدین» فرزند اسدالله، سیزدهم دی‌ماه ۱۳۳۷ در شهرستان سمنان متولد شد. پدرش کشاورز بود. سه برادر و دو خواهر داشت. فرزند سوم خانواده بود. تا کلاس ششم ابتدایی در مدرسه رفعت و سعدی درس خواند و پس از آن به کار کشاورزی در کنار پدر پرداخت.
به امانت‌داری مشهور بود
از کودکی به یادگیری قرآن و مسائل دینی علاقه داشت. نزد روحانی مسجد محل، قرآن و نماز را آموخت. تربیت مذهبی او در خانواده موجب علاقه‌مندی وی به تحصیل در علوم حوزوی گردید ولی به‌خاطر مشکلات زندگی موفق به این کار نشد. در تظاهرات مردم و فعالیت‌های انقلابی علیه نظام شاهنشاهی سهمی داشت و در پخش اعلامیه‌های حضرت امام(ره) فعال بود. برادر عبدالمحمد نقل می‌کند: «پدربزرگ، پسر و دختر و داماد‌هایی داشت اما امانتش را پیش او گذاشت که نوه‌اش بود و سفارش‌های لازم را کرد. عبدالمحمد بیست سال داشت و تازه از خدمت برگشته بود. نه تنها پدربزرگ بلکه بقیه هم او را قبول داشتند. رفت و در بانک حسابی باز کرد و پول را گذاشت به حساب. وقتی عبدالمحمد شهید شد و آوردنش، پدر بزرگ نگاه به بدن سردش کرد و گفت: من پولم رو داده بودم که خرج کفن و دفنم کنی، حالا تو رفتی و من موندم. دست‌هایش را آورد بالا و صورتش را که خیس بود از اشک پاک کرد. عبدالمحمد در وصیت‌نامه‌اش نوشته بود که پول پدربزرگ را به او برگردانیم.»
از خودش حساب می‌کشید
سال ۱۳۵۶ بیست و یک ماه در گارد شاهنشاهی خدمت سربازی کرد و هنوز خدمتش تمام نشده بود که انقلاب اسلامی پیروز شد و او بقیه خدمتش را بعد از انقلاب انجام داد. با اینکه سواد کلاسیک بالایی نداشت اما جدولی درست کرده بود و هر روز کار‌های خوب و بد خودش را در آن می‌نوشت و آخر شب‌ها به حساب آخرتی‌اش می‌رسید. به دلیل ارتباط تنگاتنگ با نیرو‌های انقلاب و شرکت در مجالس و محافل مذهبی، قدرت تحلیل مسائل سیاسی را به خوبی پیدا کرده بود و خیلی زود به ماهیت بنی‌صدر پی برد و توانست خانواده را نسبت به مواضع او روشن کند. هشتم آذرماه ۱۳۶۰ عازم جبهه شد و در عملیات طریق‌القدس شرکت کرد. بر اثر اصابت ترکش به سر به شهادت رسید. پیکر مطهرش پس از انتقال به سمنان و تشییع، در گلزار شهدای امامزاده یحیی(ع) به خاک سپرده شد.
انتهای متن/
