هم‌رزم شهید «محمد کرکه‌آبادی» نقل می‌کند: «راهم رو ادامه بدین. هیچ‌وقت نگذارین که اسلحه‌ام روی زمین بمونه که با این کار دشمن شاد می‌شه. این را بار آخر اعزامش گفت. پدرش در سن شصت و پنج سالگی خود را برای اعزام به بسیج معرفی کرد.»

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید محمد کرکه‌آبادی» دوم تیرماه ۱۳۴۱ در روستای بیابانک از توابع شهرستان سرخه چشم به جهان گشود. پدرش رضا و مادرش فرنگیس نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و یکم مهرماه ۱۳۶۱ در سردشت توسط نیرو‌های بعثی بر اثر اصابت گلوله به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

پدر راه پسر را برگزید

پدر در راه فرزند

«راهم رو ادامه بدین. هیچ‌وقت نگذارین که اسلحه‌ام روی زمین بمونه که با این کار دشمن شاد می‌شه.» این را بار آخر اعزامش گفت. پدرش در سن شصت و پنج سالگی خود را برای اعزام به بسیج معرفی کرد.

(به نقل از هم‌رزم شهید، جلیل کرک‌آبادی)

در منطقه غیرجنگی بودن که هنر نمی‌خواد

- این‌طوری خیال ما راحته.

- من برای چی رفتم جبهه؟ به‌خاطر این که برم جلو و بجنگم. توی منطقه غیرجنگی بودن که هنر نمی‌خواد.

- اوایل که اعزام شد به جبهه، او را به مناطق غیرجنگی فرستادند. آن‌قدر اعتراض کرد تا رفت سردشت.

(به نقل از خواهر شهید، اقدس کرکه‌آبادی)

ما هم سهمی داریم

راه می‌رفت و می‌گفت: «اینجا هیچ کاری نیست انجام بدم.»

گفتم: «خوب ما هم سهمی داریم. باید پیش ما هم باشی.»

گفت: «اگه به‌خاطر شما نبود محال بود بیام مرخصی.»

(به نقل از خواهر شهید، اقدس کرکه‌آبادی)

 

انتهای متن/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده