با لبانی تشنه به دیدار مولایش شتافت

به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید محمدرضا عاشور بیستم آبان ۱۳۴۴ در شهر سرخه از توابع شهرستان سمنان چشم به جهان گشود. پدرش رجبعلی، میوه‌‏فروش بود و مادرش معصومه نام داشت. تا سوم متوسطه درس خواند. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. با سمت فرمانده گروهان بر اثر اصابت ترکش به شکم مجروح شد و دوم اسفند ۱۳۶۴ در بیمارستان شریعتی اصفهان به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای شهرستان گرمسار قرار دارد. 

با لبانی تشنه به دیدار مولایش شتافت

نمی‌دانستم چگونه با او وداع کنم. دلم می‌خواست همه جای پیکرش را غرق در بوسه کنم. طی یکی دو ساعت دیگر به تعبیر دکترها از دست‌مان خواهد رفت. عزیزی که طی این ده یازده روز بیشتر از همه روزهای در کنار هم بودن شناختمش. نگاهم به قفسه سینه‌اش بود که هنوز به سختی بالا و پایین می‌رفت. چکار باید می‌کردم. پرسیدم: «رضاجان! آب میل داری؟» با صدای ضعیفی پاسخ داد: «دوست ندارم زمانی که شهید می‌شم، آب بخورم!»

لحظاتی نگذشت که قلبش از کار افتاد. تلاش دکترها برای بازگردانیدن ضربان قلب بی‌نتیجه ماند. از پشت در، شاهد لحظه‌لحظه این حادثه جانسوز بودم. در عین اینکه می‌شنیدم دکتر با تأسف می‌گفت: «رویش رو بپوشانید!» ناباورانه، آن را انکار می‌کردم و نمی‌دانستم به چه چیز امیدوارم! همه چیز تمام است، اما باورش در این لحظات غیر ممکن.

(به نقل از برادر شهید)

بیشتر بخوانید: گاه‌گاهی به مزار شهدا بروید تا راه و یادشان از خاطرتان نرود 

کبوتر روی دیوار، شهادت رضا را در تمام وجودم القا می‌کرد

وقتی گفتند که علی پایش زخم سطحی برداشته، بدون چون و چرا پذیرفتم، اما فردایش که گفتند رضا، تا تهش را خواندم. نمی‌دانم چرا؟ کبوتر روی دیوار با زمزمه‌هایش، شهادت رضا را در تمام وجودم القا می‌کرد. تبسم کمرنگ و درد‌آلودش با حس انتظار آمیخته بود. در انتظار دیدار، سه ماهی بود که خانواده را ندیده بود. آن قدر زنده ماند تا همه به دیدارش رفتند.

(به نقل از مادر شهید)

منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان سمنان/ نشر زمزم-هدایت