شهادت؛ عشق و نهایت آرزوی من است
به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید فضل‌الله بیاری فرزند حیدر و فاطمه‌نسا، يكم تيرماه ۱۳۴۶ در روستای محمدآباد شهر ميامی از توابع شهرستان شاهرود به دنيا آمد. فضل‌الله تحصیلاتش را تا پنجم ابتدایی ادامه داد.
به کار تولیدی پوشاک اشتغال داشت و سپس به عنوان نیروی رسمی در بانک کشاورزی مشغول به کار شد. هجدهم آذرماه ۱۳۶۵ به سربازی رفت و از طریق سهمیه ارتشی شد. در لشکر هشتاد و چهار خرم‌آباد، تیپ یکم خدمت کرد و به دشت هلاله اعزام شد. خدمه کاتیوشا بود.
عشق و نهایت آرزوی من، شهادت است
خواهر شهید نقل می‌کند: «یک بار آمد خانه و گفت: «می‌خوام برم جبهه!» گفتم: «اگه جبهه بری، ممکنه کشته بشی!» گفت: «من شهادت رو دوست دارم. شهادت عشق و نهایت آرزوی منه.»
سی و یکم تیرماه ۱۳۶۷ در دشت هلاله به اسارت نیروهای عراقی درآمد. دو سالی در اسارت به سر برد و نوزدهم شهریورماه ۱۳۶۹ به آغوش خانواده بازگشت. چندی بعد بر اثر ضعف شدید بدنی، خونریزی زیاد و آسیب‌های روحی و روانی، هجدهم تيرماه ۱۳۷۰ به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
فرهنگنامه شهدای استان سمنان، شهرستان میامی/ نشر قائمیه
