مگر ممکن است کسی حسینی باشد و بهشتی نباشد
به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید سیدحسین طباطبائیان سوم اردیبهشت‌ماه ۱۳۴۰ در خانواده‌ای متدین به دنیا آمد. در سایه مهربانی پدری که هیبتش صورت سیب را سرخ می‌کرد و مادری که خنده‌های شیرینش انار را می‌ترکاند، بزرگ شد. پدرش کارمند شهرداری، مردی متدین، مدیر، مقتدر و منظم بود. آقاجان صدایش می‌کردند و مادرش با سادگی و صفای مخلصانه، خودش را خادم سادات می‌دانست؛ تا جایی که به بچه‌های خودش کوچک‌ترین دستوری نمی‌داد.
سیدحسین دوران کودکی را با شیطنت‌های شیرینش پشت سر گذاشت. در تمام طول تحصیل جزء شاگردان ممتاز بود. تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم در شهرستان دامغان با معدل بالا به اتمام رسانید. علاقه زیادی به ورزش بسکتبال داشت. تقیدش به نماز اول وقت ویژگی منحصر به فرد او بود. بعد از گرفتن دیپلم به خدمت مقدس سربازی رفت.
بحبوحه جنگ بود و همهمه دفاع. حسین آقا با حضور در خط مقدم جبهه و مشاهده جنایات دشمنان میهنش، حالا انگیزه بیشتری برای دفاع از اسلام و خدمت به وطن و مردمش داشت. قلب مالامال از مهرش، لبریز از این عشق پاک و متخلق به اخلاق حسینی شده بود. مگر ممکن است کسی حسینی باشد و بهشتی نباشد. سرانجام بیست و سوم خردادماه ۱۳۶۰ در منطقه دارخوین، او به رویای شیرینش دست یافت و میهمان خوان «عند ربهم یرزقون» شد. پیکر مطهرش پس از تشییع در گلزار شهدای دامغان در کنار یاران شهیدش آرام گرفت.
منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان/ نشر فاتحان-قائمی
