آخرین درخواست شهید "خواجه‌زاده"، لحظه‌ای قبل از شهادت
به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید محمدعلی خواجه‌زاده یکم بهمن‌ماه ۱۳۴۰ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش علیاکبر، کارگر شرکت ذغال‌سنگ بود و مادرش پری نام داشت. تا پايان دوره متوسطه درس خواند و ديپلم گرفت. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم تیرماه ۱۳۶۱ با سمت تکتیرانداز در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای روستای جزن از توابع شهرستان زادگاهش واقع است.
مثل آهن‌ربا بود!
سال شصت در پادگان صالح آباد باختران با او آشنا شدم. مثل آهن‌ربا، آدم را به خودش جذب می‌کرد. همیشه لبخند بر لب داشت. با خلوص نیت و متانت همه را بزرگ‌تر و خود را کوچک‌تر می‌دانست. برای همین او را دوست داشتند و همگی او را محمد صدا می‌زدند.
(به نقل از هم‌رزم شهید، حسین‌علی قاسمی)
آخرین درخواست، لحظه‌ای قبل از شهادت!
در منطقه جنوب، ایستگاه حسینیه پاسگاه زید، در عملیات رمضان با او بودم. من، محمدعلی و تعدادی از بچه‌ها، آرپی‌جی هفت داشتیم و گروه شکار تانک بودیم. در روز دوم عملیات نیروهای ما محاصره شدند. کار به جایی رسید که هر کس ابتکاری داشت انجام می‌داد. بچه‌ها یکی پس از دیگری مجروح و یا شهید می‌شدند. محمد برای شکار تانک عراقی به جلو رفت. گلوله کالیبر۵۰ به شکم محمد اصابت کرد و زخمی شد. بچه‌ها، محمد را داخل آمبولانس گذاشتند.
وقتی آمبولانس حرکت کرد، دشمن آن را هدف قرار داد. یکی در آمبولانس ناله می‌کرد. جلو رفتم، محمد را شناختم. ترکش پای راست او را قطع کرده بود. محمد را به کنار خاکریز کشاندم. اظهار ضعف و بی‌حالی می‌کرد. آرام گفت: «مرا رو به قبله بخوابون!» تقاضای آب کرد. آب نداشتم و نمی‌دانستم چه کار کنم. خیلی تلاش کردم ولی آبی نیافتم. او تشنه لب به شهادت رسید.
(به نقل از هم‌رزم شهید، رمضان حاجی‌قربانی)
منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان/ نشر فاتحان-قائمی
