شهید «احمد صالحی‌نژاد» سومین روز آبان ۱۳۳۷ در روستای کلا از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. از پدر آموخته بود از خود گذشتن را. از فرق تا قدمش از خدا می‌گفت. یکم آذرماه ۱۳۶۲ با اشارت ترکش در حالی که خدا دستانش را گشوده بود، جانش را تنها به خدایش داد و آرام گرفت.
شهید «سید علی شعنی» پنجمین روز بهمن‌ماه ۱۳۴۳ در روستای چهار ده از توابع شهرستان دامغان متولد شد. در مکتب مادر درس عشق و صبوری گرفت و در کنار پدر با شرایط بد روزگار دست‌و‌پنجه نرم کرد. سرانجام در آخرین برگ‌ریز پاییزی سال ۱۳۶۲ بیست و هشت آبان در منطقه پنجوین، عملیات والفجر چهار، بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید.
پدر شهید «سعید شامانی» نقل می‌کند: «گفتم: بابا! درست رو بخون برو دانشگاه. همه که نباید برن جبهه.» کمی مکث کرد و گفت: جبهه بهترین دانشگاهه. اونجا آدم ساخته می‌شه و دنیا و آخرتش رو آباد می‌کنه!»
مادر شهید «سید محمد ترابی» نقل می‌کند: «افسردگی داشتم. بعد از چند وقت که دوباره باردار شدم، با خوردن دارو‌های مختلف می‌خواستم بچه سقط شود. یک شب خانمی آمد به خوابم و گفت: «چرا می‌خوای بچه رو بکشی؟ ناشکری نکن بچه‌ات پسره.» پرسیدم: «شما کی هستین؟» گفت: «ام‌البنین!» و ناپدید شد.»
شهید «علی جزءحدادی‌مطلق» فرزند اسماعیل ششم مرداد ۱۳۵۹ در روستای کلاته دامغان به دنیا آمد. علی به شغل‌های چوپانی، کار در معدن، جوشکاری و قالی‌بافی مشغول شد که این یاری‌ها همواره دعای خیر پدر و مادر را به همراه داشت. سی‌ام آبان ۱۳۷۹ پس از ترکیدن لوله موشک‌انداز آرپی‌جی و اصابت ترکش به شهادت رسید.
شهید «ابراهیم رجب‌بیکی» نخستین روز تیرماه ۱۳۳۷ در شهرستان دامغان متولد شد. خداوند توفیق داد تا در کودکی انس و الفتی خاص با قرآن و اهل بیت (ع) پیدا کند. سخن از ابراهیم سخن از عاشقی است.