شهید «جمال بنیجمال» پنجمین روز از خرداد ۱۳۴۳ در شهرستان اهواز به دنیا آمد. از ویژگیهای بارز شهید آرام، محجوب، خندهرو، خوش اخلاقی و راستگو بودن اوست. علاقه زیادی به تلاوت قرآن داشت. گواه این موضوع وجود یک جلد قرآن جیبی آغشته به خون پس از شهادتش است. سرانجام بیستم بهمنماه ۱۳۶۱ به شهادت رسید.
مادر شهید «امرالله بندار» نقل میکند: «هروقت یادش میافتم، دلم آتش میگیرد. آن شب گفت: مادر! مرخصی گرفتم و اومدم که با شما بریم مشهد. گفتم: بابات دست تنهاست، یک وقت دیگه میریم. چَشمی گفت و دیگر اصرار نکرد.»
شهید «عزّتالله بلوچی» بیستم خرداد ۱۳۴۵ در روستای امامزاده اسماعیل گرمسار به دنیا آمد. بچه آخر خانواده بود و نورچشمی. همه بهخاطر شوخ طبعی و اخلاق خوبش او را دوست داشتند. وی بیستم بهمنماه ۱۳۶۱ در خط مقدم رقابیه شوش به شهادت رسید.
پدر شهید «علی اشتری» نقل میکند: «اولین باری که رفت جبهه و برگشت، دیدیم از این رو به آن رو شده است. وقتی برگشت دیگر برای هرچیز بیخودی بهانه نمیگرفت. تازه تشکر هم میکرد. جبهه از او یک مَرد ساخت.»
شهید «نصرتالله شریفیصحی» بیستم بهمنماه ۱۳۴۶ در روستای صَح از منطقه تویهدروار شهرستان دامغان به دنیا آمد. وی چهاردهم بهمنماه ۱۳۶۶ در ماووت عراق، منطقه عملیاتی بیتالمقدس دو به شهادت رسید.
برادرزاده شهید «محمدحسین صرفی» نقل میکند: ««عملیات خیبر شروع شده بود. آمد پیشم. مرا در آغوش گرفت و شروع کرد به گریه. گفت: حالا میفهمم وقتی امام حسین(ع) میخواست حضرت قاسم(ع) رو به نبرد بفرسته چه حالی داشت!»