شهید «حسینعلی ترامشلو» پانزدهم تیرماه ۱۳۳۹ در روستای ده‌سلطان شهرستان آرادان دیده به جهان گشود. در پیروزی انقلاب همانند دیگر جوانان محل، نقش موثری در تبلیغ و پخش اعلامیه امام داشت. بیستم دی‌ماه ۱۳۵۹ در مهران بر اثر اصابت تیر و ترکش شهید شد. پیکرش بازنگشت و در امامزاده عبدالله در نزدیکی روستای زادگاهش نمایی از سنگ قبر برایش ساختند.
دوست شهید «محمدتقی پیوندی» نقل می‌کند: «مادرش گفت: کاش سالم بودم و خودم و بچه‌ام با هم می‌جنگیدیم! به این فکر کردم: چه آدم‌های بزرگی در دو قدمی ما هستند و ما آنها را این‌قدر کم رنگ می‌بینیم.»
پسر دایی شهید «حسن اسیری‌سرخه» نقل می‌کند: «آن شب سر دردودلش باز شده بود یا شاید داشت بدون اینکه بداند کلاس آموزشی می‌گذاشت. گفت: آدم باید همیشه کاری کنه که خدا خوشش بیاد.»
مادر شهید «عباسعلی کسائیان» نقل می‌کند: «گفت: مادر! من همیشه کنار شما هستم. این‌قدر گریه نکن، ناراحتی تو ناراحتی منه! از آن موقع دیگه گریه نکردم. راضی شدم به اینکه او امانتی بود که یک روز خدا بهم داد و یک روز هم گرفت.»
هم‌رزم شهید «لطف‌الله خدر» نقل می‌کند: «گفت: می‌خوام برم پیش خدا بپرسم چطوری دشمن با این همه برو بیا شکست می‌خوره؟ به شوخی گفتم: هر وقت رفتی بپرس. خندید. چند ساعت بعد، بچه‌ها خبر دادند که لطف‌الله به دنبال جواب سؤالش رفت.»
خواهر شهید «محمدرضا شاطری» نقل می‌کند: «گفتم: رضا! وقتی که بنی‌صدر برای بازدید از جبهه اومده بود، چرا کَلَکِش رو نکندین؟ گفت: ما مطیع امر امامیم. هر وقت امام دستور بده، کارش رو یکسره می‌کنیم.»