فرزند شهید «سعدی زمانی» نقل می‌کند: «نمازهایش خیلی طولانی می‌شد. پرسیدم: بابا! چقدر نماز می‌خونی؟ گفت: هر روز که وقت دارم به نیت بابابزرگ و مامان‌بزرگ دو رکعت نماز می‌خونم. اگه من هم مُردم، دو رکعت نماز برام بخون.»

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید سعدی زمانی» فرزند عبدالعلی، نهم آبان ۱۳۱۹ در روستای چناق‌بلاغ شهرستان میانه به دنیا آمد. به مدرسه رفت و تا پنجم ابتدایی درس خواند و سپس ترک تحصیل کرد. به کار آزاد مشغول شد. بعد از سن قانونی گواهی‌نامه رانندگی گرفت و به شغل رانندگی پرداخت و راننده بلدوزر شد.

با نمازت یادم کن

با نمازت یادم کن

در سال ۱۳۴۳ با دختر‌خاله خود ازدواج کرد و برای کار به کرمان رفت و کارمند رسمی ذوب‌آهن کرمان شد. بعد از مدتی به البرز شرقی شاهرود منتقل شد. فرزند شهید نقل می‌کند: «نمازهایش خیلی طولانی می‌شد. کوچک بودم و نمی‌فهمیدم که چند رکعت می‌خواند. مادرم نمازش را می‌خواند و به کارش مشغول می‌شد؛ ولی نماز او ادامه داشت. پرسیدم: «بابا! چقدر نماز می‌خونی؟ پس چرا مامان زود تموم می‌کنه و نماز تو تموم نمی‌شه؟» کمی مکث کرد و دستی روی سرم کشید و گفت: «اگه من هم مُردم، دو رکعت نماز برام بخون! هر روز که وقت دارم به نیت بابابزرگ و مامان‌بزرگ دو رکعت نماز می‌خونم.»

بستان میعادگاهش بود

از طریق جهاد‌سازندگی برای اولین و آخرین بار در چهارم آذرماه ۱۳۶۰ به همراه دوستانش عازم منطقه جنوب شد. محل خدمتش دشت آزادگان بود. چند روز بعد در سرزمین بستان و در عملیات طریق‌القدس مشغول زدن خاک‌ریز بود که بر اثر اصابت ترکش در هشتم همان ماه و سال به فیض شهادت نایل گردید.

از این شهید پنج فرزند، چهار پسر و یک دختر، به یادگار باقی مانده است. پیکر پاکش بنا بر وصیتش در زادگاهش تشییع و دفن شد. خانواده‌اش شهرستان دامغان را برای ادامه زندگی انتخاب کردند و ماندند.

 

انتهای متن/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده