پسرعموی شهید «ذبیح‌الله دامغانیان» نقل می‌کند: «از همه‌چیز بالاتر، همتش برای جمع کردن بچه‌ها در مسجد و برگزاری جلسه قرآن بود. با تشویق، خیلی از بی‌تفاوت‌ها را جذب و پایشان را به مسجد باز کرد. بعضی‌ها از همین طریق، بسیجی و راهی جبهه شدند.»

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید ذبیح‌الله دامغانیان» چهارمین فرزند نصرالله، یکم شهریور ۱۳۴۴ در روستای رکن‌آباد سمنان به دنیا آمد. در حادثه سیل به روستا و تخریب و از بین رفتن خانه و زندگی به محمودآباد یکی از روستا‌های هم‌جوار مهاجرت کردند.

برای جذب جوانان به مسجد از هیچ تلاشی فروگذار نبود

جذب بی‌تفاوت‌ها

ذبیح‌الله هفت ساله شد و اسمش را در مدرسه روستای دلازیان نوشتند. به‌خاطر نداشتن مدرسه راهنمایی، برای ادامه تحصیل به روستای رکن‌آباد رفت. به دلیل فقر مالی و کار کردن برای کمک به پدر تا دوّم راهنمایی بیشتر درس نخواند. بسیار اهل دعا و قرآن خواندن بود. صوت زیبایی داشت و آرزویش این بود که روزی مداح اهل بیت(ع) شود. پسرعموی ذبیح‌الله نقل می‌کند: «در خواندن قرآن و دعا صوت خوبی داشت. از همه‌چیز بالاتر، همتش برای جمع کردن بچه‌ها در مسجد و برگزاری جلسه قرآن بود. با تشویق، خیلی از بی‌تفاوت‌ها را جذب و پایشان را به مسجد باز کرد. بعضی‌ها از همین طریق، بسیجی و راهی جبهه شدند.»

علاقه به مطالعه کتب مذهبی

تا قبل از رفتن به خدمت سربازی به عنوان کارگر در کارخانه نساجی پارس سمنان کار می‌کرد. اگرچه تحصیلات بالایی نداشت، ولی به مطالعه کتب مذهبی علاقه داشت. عضو مؤسسه راه‌حق قم شده بود و هر ماهه نشریه برایش ارسال می‌شد. یک‌بار برای رفتن به جبهه ثبت نام کرد که به دلیل مشکلات خانوادگی، مسئولان بسیج موافقت نکردند. تا اینکه به سن سربازی رسید و برای آموزش به پادگان چهل دختر شاهرود معرفی و پس از سه ماه به پادگان حرّ تهران اعزام شد.

یک هفته بعد برای گذراندن دوره تکاوری به پادگان علی‌آباد قم اعزام شد. سی و پنج روز سخت‌ترین آموزش‌ها را پشت سرگذاشت و به کردستان اعزام و در لشکر بیست و سه نیروی مخصوص مشغول به خدمت شد. در حین مأموریت در منطقه بانه در روز دهم آبان ۱۳۶۳ با اصابت گلوله شهید و پس از یک هفته در سمنان و روستای محمودآباد تشییع و در گلزار شهدای روستای محمودآباد به خاک سپرده شد.

 

انتهای متن/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده