یاور فقرا و انسان‌های از پا افتاده بود
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید شعبانعلی خاکی‌داودی» اسمی که همه اهالی لطفعلی‌آباد بابل روز اول مهرماه ۱۳۲۰ برای اولین بار بعد از تولدش شنیدند. فرزند اول غلامعلی بود. تا پنجم ابتدایی درس خواند، اما به دلیل وضعیت اقتصادی نامناسب، علی‌رغم علاقه بسیار زیادش موفق به ادامه تحصیل نشد.
یاور نیازمندان
با فوت پدرش سرپرست خانواده شد. کشاورزی و تاکسیرانی می‌کرد. سال ۱۳۴۲ ازدواج کرد که حاصل این پیوند، چهار پسر بود. او از معتمدین محل بود و از مبارزان فعال قبل از انقلاب. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و با تشکیل شوراها، به عضویت شورای روستا درآمد.
مهمان‌نواز، فقیردوست و یار انسان‌های از پا افتاده بود. ایام محرم مجلسی باشکوه برای عزاداران حسینی به پا می‌کرد و از هیچ خدمتی برای امام حسین(ع) کوتاهی نمی‌کرد. بار‌ها در لباس بسیجی به جبهه‌ها اعزام شد. تا اینکه در هفتم آبان ۱۳۶۵ به ملاقات فرزند مجروحش به بیمارستان باختران رفت. هواپیما‌های دشمن بیمارستان را بمباران کردند. ترکشی به قلبش خورد و شهید شد. فرزندش ناصر را به تهران منتقل کردند. در چهاردهم آبان ۱۳۶۵ فرزند هم به پدرش پیوست. او را در گلزار شهدای روستای لطفعلی‌آباد بابل به خاک سپردند.
انتهای متن/
