نمی‌خواستم از آغوشم جدایش کنم
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید عبدالله اسلامی» بیست و یکم تیرماه ۱۳۴۵ در شهرستان سرخه چشم به جهان گشود. پدرش نجفعلی، کشاورز بود و مادرش فاطمه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. هشتم فروردین ۱۳۶۵ در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش به سر و گردن، شهید شد. پیکر او را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپردند.
آغوش پدر
با نگرانی گفتم: «دوستت چی بهت گفت که این طور سراسیمه شدی؟»
عبدالله در حالی که وسایلش را دوباره در ساکش می‌گذاشت، گفت: «زودتر باید برم.»
دسته ساکش را نگه داشتم و گفتم: «عبدالله‌جان، بابا! تازه آمدی مرخصی، صبر کن عرق تنت خشک بشه بعد برو!» دستم را که روی ساک بود، بوسید و گفت: «خیلی دوست دارم بیشتر شما رو ببینم، ولی یکی از دوستام سخت مجروح شده؛ باید برم بیمارستان.»
او را در آغوش کشیدم و گفتم: «خدا به همراهت، کجا؟» از من جدا شد تا بگوید: «مشهد.» با خودم گفتم: «کاش سؤالی نمی‌پرسیدم و او بیشتر در آغوشم می‌ماند!» نمی‌دانستم این آخرین لحظاتی است که پسرم را می‌بینم.
(به نقل از پدر شهید)
انتهای متن/
