«احمد» سرباز در گهواره بود
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید احمد بینائیان» دوازدهم آذرماه ۱۳۴۴ در روستای کلاته از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش رمضان و مادرش شهربانو نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. چهارم دی‌ماه ۱۳۶۵ در شلمچه بر اثر اصابت گلوله به سر، شهید شد. مزار وی در گلزار شهدای کلاته‌رودبار شهرستان زادگاهش واقع است.
هم‌قسم تا شهادت
او و یکی از دوستانش، هم‌قسم شده بودند که تا جنگ هست با هم باشند. قرار بود به جاده خندق بروند. هیچ‌کدام قبول نکردند و گفتند: «ما می‌خوایم در عملیات شرکت کنیم!» عملیات کربلای چهار شروع شد. وارد منطقه شلمچه شدند. بعد از عملیات پیکر هر دو با هم به زادگاه‌شان برگشت.
(به نقل از هم‌رزم شهید، قاسم بینائیان)
نخستین شهید شلمچه
فرمانده‌شان می‌دانست که او مریض احوال است و حالش مناسب عملیات نیست. به او گفت: «در معراج شهدا بمون و آمار شهدا و مجروحین رو بگیر!»
ناراحت شد و گفت: «اگه لیاقت ندارم در عملیات شرکت کنم، لباس سبز پاسداری رو از تنم بیرون می‌آرم!» قبولش کردند. در عملیات شرکت کرد و به عنوان اولین شهید از شلمچه خارج شد.
(به نقل از هم‌رزم شهید، سید حسن مرتضوی)
به‌خاطر پاسداری از ناموس و کیان این کشور به جبهه رفت
اعتقاد کاملی به جنگ و جبهه داشت؛ با توجه به سخن امام خمینی(ره) که می‌فرمودند: «ما جنگ طلب نبودیم و جنگ را بر ما تحمیل کردند» احمد نیز به‌خاطر پاسداری از ناموس و کیان این کشور به جبهه رفت.
(به نقل از برادر شهید، اسدالله بینائیان)
سرباز در گهواره
شیفته امام(ره) بود و گوش به فرمان. امام(ره) در سال ۱۳۴۲ فرموده بودند: «فرزندان من هنوز در گهواره‌ها هستند و دارند شیر می‌خورند و یک روز در مقابل این ستیزه جویی‌های آنان می‌ستیزند!»
احمد نیز مانند همه رزمندگان دیگر که بعد از بیست و پنج سال در اوج انقلاب به سن بلوغ رسیدند، عازم جبهه‌ها شد.
(به نقل از برادر شهید، اسدالله بینائیان)
انتهای متن/
