همانا منتظر ظهور ماندن، وظیفه مسلمانان است

به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید محمدرضا خسروی» بیست و پنجم آبان ۱۳۳۱ در روستای مایان از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش حسین و مادرش ام‌البنین نام داشت. در حد دوره متوسطه درس خواند. گروهبان یکم نیروی هوایی ارتش بود. ازدواج کرد و صاحب دو پسر و دو دختر شد. پانزدهم شهریور ۱۳۶۷ در جزیره خارک غرق شد و به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای فردوس ‏رضای شهرستان زادگاهش قرار دارد.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:

همانا منتظر ظهور ماندن، یکی از وظایف شرعی مسلمانان است

با درود به محضر مبارک پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) و علی (ع) جانشین او و یازده فرزندش که منتظر ظهور آخرین خورشید تابناک ولایت هستند. همانا منتظر ماندن، یکی از وظایف شرعی مسلمانان است. من بنده گنهکار چه باید وصیت کنم تا حق تمام مردم را ادا کرده باشم، الا وصیت بر حفظ اسلام و شناخت فرهنگ آن. ای کاش می‌توانستم حق ولایت فقیه و رهبرم را ادا کنم‌. ای کاش می‌توانستم مفهوم گریه‌های نیمه شب امام (ره) را درک کنم.‌ ای کاش دردی از درد‌های مردم معصوم را درمان نمایم.

خدایا! ایمانی پولادین به ما عطا کن

خدایا! هر کدام از برادرانم که به شهادت می‌رسند، زخمی جان‌کاه بر قلب به‌جای می‌گذراند. تنها وصایای آن‌ها است که مرا آرامش می‌بخشد. خداوندا! ملت ما را آن‌چنان ایمانی عطا کن تا در جریانات پیچیده اجتماعی فرو نریزند و آن‌چنان ایمانی به مجاهدان ما همراه با فرهنگ اسلامی عطا کن تا انعطاف‌های سخت، آن‌ها را نلرزاند. رهبر ما را با جوان‌هایمان پیوندی آهنین عطا فرما!

پیام‌رسان خون شهدا باشید

پدر بسیار عزیزم! من نتوانستم حق فرزندی را نسبت به شما به‌جای آورم. می‌دانم که مدت زیادی است که با دست‌رنج و دست‌های پینه بسته‌ات رنج کشیدی تا مرا بزرگ نمایی تا عصای دست پیری‌ات باشم، ولی نتوانستم. امیدوارم مرا عفو نمایی!

همسر مهربانم! در طول زندگی مشترکمان از شما بدی ندیدم. ولی در مقابل نتوانستم زندگی خوبی برایت فراهم نمایم، امیدوارم مرا عفو نمایید. شما را سفارش می‌کنم به تقوای الهی. در این راه تلاش بسیار نمایید تا بتوانید پیام‌رسان خون شهدا باشید. شما و دخترانم را سفارش می‌کنم به حفظ حجاب که با حفظ آن می‌توانید مشت محکمی به دهان دشمنان و منافقان بزنید و ادامه تحصیل آنان را می‌خواهم.

خواهرانم! مانند زینب کبری برای من بودید

خواهرم! شما به جای مادرم بودید. شما درست شبیه به زینب کبری (س) که هم خواهر و هم مادر برای امام حسین (ع) بود، هستید. من برادر خوبی برای شما نبودم. مرا ببخشید.

خواهرم! مبادا در انظار مردم، گریه نمایی که دشمنان شاد می‌شود. شما را سفارش می‌کنم که در نهان بر مظلومین آقا امام حسین (ع) گریه نمایید.

از دوستان خوبم تمنا دارم مرا عفو نمایند و صفوف نماز‌های جمعه و جماعات را هر چه باشکوهتر برگزار نمایید. به امید پیروزی رزمندگان اسلام

انتهای متن/