شهید «حسین باقریان» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «من اینک در دل شب در سنگر نشسته‌ام و این وصیت‌نامه را می‌نویسم. شهادت در انتظار من است و من بی‌صبرانه در انتظار او نشسته‌ام.»

شهادت در انتظار من است و من بی‌صبرانه در انتظار او

به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید حسین باقریان بیست و پنجم اردیبهشت ۱۳۴۰ در شهرستان دامغان متولد شد. پدرش علی‌اکبر، بازنشسته بانک بود و مادرش سکینه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. دهم بهمن ۱۳۶۰ با سمت تک‌‏تیرانداز در شوش بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای فردوس‏ رضای زادگاهش واقع است.

فرازهایی از وصیت‌نامه شهید:

شهادت در انتظار من است و من بی‌صبرانه در انتظار او

پدر و مادر خوبم! خواهر و برادرانم! من اینک در دل شب در سنگر نشسته‌ام و این وصیت‌نامه را می‌نویسم. شهادت در انتظار من است و من بی‌صبرانه در انتظار او نشسته‌ام. وه! که چه زیباست شهادت! وقتی که فکر می‌کنی تا چند لحظه دیگر در این دنیای جنگ و آشوب، در این دنیای مادیت و خالی از معنویت، در دنیای فروریختن ارزش‌های خدایی نیستی، حالت عروج، شعف و شادی به انسان دست می‌دهد.

مادرم! بگو افتخار می‌کنم که فرزندم در راه اسلام و میهنش شهید شد

پدر و مادر عزیزم! امیدوارم که از شهادت من ناراحت نشوید. چراکه مرگ سرنوشت پایانی هرکسی است؛ پس چه بهتر که انسان در جبهه شهید بشود که هم اجری در دستگاه خداوند داشته باشد، هم خدمتی به مردم کرده باشد. مادر بهتر از جانم! بعد از شهید شدن من هیچ‌گونه نگرانی نداشته باش. گریان نباشی و با خنده و خوش‌رویی به همه آشنایان و دوستان بگویی که افتخار می‌کنم که فرزندم در راه اسلام و میهنش شهید شد.

 

انتهای متن/

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده