راهشان را ادامه می‌دهیم تا محتاج بیگانه نباشیم
به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید غلامحسین فرهنگی فرزند علی اکبر، دوم خرداد ۱۳۲۷ در روستای فرات از توابع شهرستان دامغان دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را تا ششم ابتدایی در زادگاهش پشت سر گذاشت. او از کودکی با منبر و مسجد آشنا گردید. وقتی بزرگ‌تر شد در نماز‌های جماعت و دعای کمیل هم شرکت می‌کرد.
راهشان را ادامه می‌دهیم تا محتاج بیگانه نباشیم
غلامحسین همراه دوستانش با پخش اعلامیه‌های امام و شرکت در تظاهرات دین خود را به انقلاب ادا کرد. قبل از پیروزی انقلاب بار‌ها از طرف رژیم پهلوی تحت تعقیب قرار گرفت، ولی هر بار به لطف خدا توانست جان سالم به در برد. یک هفته در زادگاهش کمک حال پدرش در کشاورزی بود و هفته بعد در تهران توی سوپر مارکت کار می‌کرد. برادر غلامحسین نقل می‌کند: «بیل را از دست‌های پینه بسته پدرم گرفت و گفت: «شما یه کم استراحت کن تا به آب برسیم!» غلامحسین با سروصورتی خیس از عرق هم‌چنان خاک زمین را زیرورو می‌کرد. پدرم هم گوشه‌ای از باغ زیر سایه درخت نشست. جرعه‌ای آب نوشید و تفسی تازه کرد.
-«باباجون! بیا به چاه آب رسیدیم!»
این جمله را غلامحسین گفت. پدرم از جا بلند شد و به سمتش رفت. آب فواره‌وار از دل چاه بیرون می‌آمد. غلامحسین ایستاد و تکیه داد به بیلش. گفت: «بابا جان! از برکت خون شهدا است که شما کشاورزی می‌کنید و به راحتی خرج زندگیتان را درمی‌آرید!»
پدرم هم در جوابش گفت: «درسته بابا جان! خدا قوت بده به این جوون‌ها که از جونشون مایه می‌گذارن تا از کشورمون محافظت کنن! ما هم با کشاورزی همان راه رو ادامه می‌دیم تا محتاج بیگانه نباشیم!»
جاویدالاثر
غلامحسین چهار ماه دوره آموزش خدمت سربازی را در بیرجند گذراند. با پیروزی انقلاب عضو ارتش شد و مدتی بعد به استخدام رسمی صنایع دفاع ارتش درآمد. سپس ازدواج کرد و به اتفاق همسرش در ورامین ساکن شدند تا به محل کارش نزدیک باشد. قبل از سال شصت، سه بار به کردستان اعزام گردید. بعد از عضویت در صنایع دفاع هم دوبار به جبهه رفت. بار آخر در عملیات مسلم‌بن‌عقیل در سیزدهم مهر ۱۳۶۱ در ارتفاعات سومار مفقودالاثر شد. از ایشان دو پسر به یادگار مانده است. یازدهم اردیبهشت ۱۳۸۵ شهادت غلامحسین قطعیت یافت؛ اما پس از سال‌ها جست‌وجو و تفحص هنوز هم نشانی از پیکر پاکش به دست نیامده است.
انتهای متن/
