این آخرین وداع من است
به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید شمسعلی ایثاری دوم مهرماه ۱۳۰۶ در روستای تويه‌رودبار از توابع شهرستان دامغان ديده به جهان گشود. پدرش موسی و مادرش شرف نام داشت. خواندن و نوشتن نمیدانست. کشاورز بود. سال ۱۳۲۹ ازدواج کرد و صاحب چهار پسر و چهار دختر شد. به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. بيست و نهم تيرماه ۱۳۶۶ در جزيره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش به سر و سينه، شهيد شد. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
فرازهایی از وداع‌نامه شهید:
این آخرین وداع من است
خانواده محترم، فرزندان گرامی و برادران عزیز و دوستان دور و نزدیک! بدانید که دست از جبهه برنمی‌دارم؛ زیرا صدای حسین (ع) همیشه در گوش دلم طنین‌انداز است. واقعاً احساس می‌کنم که این‌بار باید آخرین وداع من باشد. ان‌شاالله همینطور باشد. به همین جهت سخنی دارم با دوستان و اهالی بسیار شریف روستای خود:
برادران عزیز! باتوجه به دلایلی که در بالا ذکر کردم، اعتقادات من بسیار تند و خروشان است. بر خود تکلیف دانستم که در راه خدا و برای او تبلیغ کرده باشم و این کار را کردم.
گاهی اوقات با شدت و انقلابی برخورد می‌کردم و حالا هم از همه شما سروران و برادران کمال عذرخواهی و عافیت طلبی را دارم و عاجزانه استدعا دارم که به هر علت، هر گونه رنجشی را که از من به دل دارید، شما را به خون شهدا قسم می‌دهم که مرا عفو فرمایید.
پرچم خون آلود شهدا را همیشه در اهتزاز نگه دارید
من هم با شهدا پیمان می‌بندم که هرگونه ناراحتی را که از هرکسی داشتم، او را به پاس خون اولین شهید اسلام، حضرت حمزه (ع) ببخشم. در پایان استدعا دارم، پرچم خون آلود شهدا را همیشه در اهتزاز نگه دارید و حسین زمان، امام عزیزمان را یاری فرمایید که پرچمدار واقعیِ رسالت پیامبر (ص) و حافظ خون حسين‌بن علی است.
منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان/ نشر فاتحان-قائمی
