هر وقت قرآن می‌خوانی، من کنارت هستم

به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید محمدعلی قربانیان فرزند محمدحسین و سکینه‌خاتون، بیستم شهریورماه ۱۳۴۲ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. محمدعلی هفت ساله بود که به مدرسه رفت و تا پنجم ابتدایی را در کردکوی و دیباج تحصیل کرد. سال ۱۳۵۳ به همراه خانواده به شهرستان دامغان نقل مکان کرد و به ادامه تحصیل پرداخت.

از همان دوران نوجوانی علاقه‌اش به کُشتی باعث شد وارد باشگاه حمزه شود. سخت‌کوشی و تمریناتش، او را به کسب مقام اولی شهرستان و استان رسانید. سال‌های نوجوانی او همزمان با اوج‌گیری انقلاب اسلامی ایران بود.

هر وقت قرآن می‌خونی، من کنارت هستم

مادر شهید نقل می‌کند: «شهرمان کوهستانی است و برف‌گیر. مزار شهدا بالای تپه است؛ پای کوه. هر وقت آنجا می‌رفتم، پا درد می‌گرفتم آن هم توی برف و باران. یک روز که خیلی خسته شدم، گفتم: «می‌بینی محمدعلی؟ می‌بینی چقدر خسته شدم؟ پا درد گرفتم، نمی‌تونم بیام سر خاکت.» همان شب به خوابم آمد و گفت: «قرآن بخون، مادر! قرآن می‌خونی من پیشتم.»

بعد از پیروزی انقلاب و با شروع جنگ تحمیلی، محمدعلی که در سوم دبیرستان مشغول به تحصیل بود راهی جبهه شد و این بار به روی تشک ایثار قدم گذاشت و چشم از مدال‌های دنیوی فرو بست. هم بی‌سیم‌چی فعالی بود و هم غواصی قهار. در عین حضور در جبهه، تحصیلاتش را هم ادامه می‌داد.

بعد از گرفتن دیپلم، در آزمون تربیت معلم امتحان داد و قبول شد اما نرفت. می‌گفت: «باشد برای بعد از جنگ، امروز وظیفه مهمتری دارم.» پاسداری از اسلام و دفاع از خاک پاک میهنش را سرلوحه آرمان‌هایش قرار داده بود. سرانجام بیست و یکم اسفندماه ۱۳۶۳ در شرق رود دجله عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. پیکر پاکش پس از تشییع، در گلزار شهدای فردوس‏‌رضای زادگاهش به خاک سپرده شد.

منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان/ نشر فاتحان-قائمی