گل سرخ، نشانه ترکش روی بدنش بود
به گزارش نوید شاهد سمنان، شهید حمیدرضا محمودزاده دهم اردیبهشت‌ماه ۱۳۴۶ در روستای امام‌آباد از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش اسماعیل، کشاورز بود و مادرش زهرا نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. طلبه بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. نوزدهم خردادماه ۱۳۶۴ در طلائیه بر اثر اصابت ترکش به سر و صورت، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
این خاطرات به نقل از برادر شهید است که تقدیم حضورتان میشود.
مگه پسرتون از سرهنگ کم‌تره!
حمیدرضا کلاهش را صاف کرد. پدرم گفت: «مثل اینکه سرهنگه!» حمیدرضا برای بار سوم قرآن را بوسید. پدرم گفت: «پسرجان! مگه سرهنگ مملکتی که می‌خوای بری جنگ؟»
حمیدرضا با لبخند پرسید: «آقاجون! مگه پسرتون از سرهنگ کم‌تره!» پدرم قرآن را بالاتر برد. حمیدرضا چشمانش را روی قرآن گذاشت. بعد در حالیکه پدرم را می‌بوسید، آرام در گوشش گفت: «آقاجون! من هم دوست ندارم شما رو تنها بگذارم؛ اما دین و مملکتم رو هم نمی‌شه تنها بگذارم! باید برم دفاع کنم!»
جای ترکش روی بدنش، گل سرخ بود
حمیدرضا را در خواب دیدم. مانند زمان بیداری نبود. انگار روی سر و صورتش چیزی چسبیده بود. دقت کردم. چقدر زیبا بود! روی قسمت‌هایی از سر و صورتش گل سرخ بود. از خواب پریدم.
پیکر مطهرش را که آورده بودند، درست قسمت‌هایی که در خواب گل دیده بودم، ترکش بود و یا بهتر بگویم جای ترکش‌ها، گل!
منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان/ نشر فاتحان-قائمی
