شهیدی که آرزوی دیدن فرزندش بر دلش ماند
معافیت از خدمت
به گزارش نوید شاهد سمنان؛ چهاردهم مهر ۱۳۳۹ در روستای لنگر از توابع چهاردانگه ساری، شهید نقی تیتییان آخرین فرزند حسن تیتییان به دنیا آمد. دوره ابتدایی را در روستای لنگر درس خواند و به کارهای مختلفی که در روستا معمولاً برای بچه‌ها است مثل گوسفندچرانی و کمک در امور زراعت مشغول شد.
چون کوچک‌ترین فرزند خانواده بود، باید با پدر و مادرش زندگی می‌کرد تا کمک حال آنها باشد. مدتی بعد پدر نقی به سمنان کوچ کرد و او هم همراهش به سمنان آمد و ساکن شد. اول دبیرستان را شبانه در سمنان درس خواند و بعد، ترک تحصیل کرد. سال ۱۳۵۷ به خدمت سربازی اعزام شد و در بین خدمت به دلیل مشکل پزشکی از خدمت معاف شد.
سال ۱۳۶۱ با خانم شیرین غلام‌معزی ازدواج کرد. برای اولین بار اواخر سال ۱۳۶۰ به صورت بسیجی عازم جبهه شد و در عملیات فتح‌المبين شرکت کرد. در این عملیات وی از ناحیه دست و پا مورد اصابت ترکش قرار گرفت و به بیمارستان دزفول انتقال یافت. پس از اقدامات اولیه به بیمارستان اراک منتقل شد.
آرزوی دیدن فرزندش بر دلش ماند
بعد از بهبودی نسبی، به صورت قراردادی به عنوان جوشکار به استخدام جهاد سازندگی درآمد. هنوز فرزندش نرجس به دنیا نیامده‌بود که در سال ۱۳۶۲ به جبهه اعزام شد. در عین‌حال که عضو جهاد بود و می‌توانست از همان طریق به جبهه اعزام شود، وقتی سپاه، اعزام نیرو داشت دلش برای حضور مجدد در عرصه نبرد رو در رو با دشمن بعثی به تپش افتاد و همراه بسیجیان دلاور از سمنان اعزام شد. به عنوان تک‌تیرانداز در لشکر هفده علی‌بن ابیطالب سازماندهی شد.
در عملیات والفجر چهار که در دشت پنجوین عراق انجام شد، شرکت کرد و در حین عملیات در بیست و هشتم آبان ۱۳۶۲ دو ترکش از گلوله توپ دشمن از پشت به قلبش اصابت کرد و از سینه‌اش بیرون آمد. آرزوی دیدن فرزندش که تا چند روز بعد به دنیا می‌آمد، بر دلش ماند.
پیکر غرق در خون این شهید والامقام پس از انتقال به سمنان، در گلزار شهدای امامزاده یحیی (ع) به خاک سپرده‌شد.
شهید سلیمان تیتییان برادر نقی، در اولین روزهای جنگ تحمیلی در هویزه به شهادت رسید و برادر زاده‌اش نیز شهید شده‌است.
منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان سمنان/ نشر زمزم-هدایت
