نامه رسانی که به مقصد نرسید

به گزارش نوید شاهد گلستان، شهید آزاده «علی اصغر رضایی» یکم تیر ماه ۱۳۴۶، در روستای حیوه چی از توابع شهرستان گنبد کاوس به دنیا آمد. پدرش ابراهیم، کشاورز بود و مادرش حور نسا نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. او نیز کشاورز بود. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. به اسارت نیرو‌های عراقی درآمد. یکم شهریور ماه ۱۳۶۸، در زندان الرمادی بر اثر بیماری به شهادت رسید. پیکر پاک شهید در نهم مرداد ماه ۱۳۸۱، وارد ایران شد و مزار وی در گلزار شهدای امامزاده یحیی بن زید شهرستان زادگاهش واقع است.

شهید آزاده ««علی اصغر رضایی» در سال ۱۳۴۶ در روستای حیوه چی از توابع شهرستان گنبد کاوس به دنیا آمد. ایشان در همان دوران تحصیل ضمن درس خواندن در کار‌های کشاورزی به والدین خود کمک می‌کرد. از دانش آموزان متعهد و فعال مدرسه بود تا دوم راهنمایی بیشتر تحصیل نکرد و پس از آن در کنار خانواده به کار کشاورزی مشغول شد. 
جنگ به مرحله حساسی رسیده بود، صدای «هَل مِن ناصر یَنصُرُنی» از هر سو به گوش می‌رسید، شهید تصمیم گرفت در صف بسیجیان قرار گیرد، بنابراین برای اولین بار در ششم فروردین ماه ۱۳۶۴، به مدت ۶ ماه به منطقه کردستان اعزام شد. بعد از اتمام مأموریت خود مبلغی را که دریافت کرده بود با آن یک دستگاه تلویزیون خرید و در اختیار خانواده قرار داد، او هیچگاه چیزی را برای خودش نمی‌خواست و همیشه به فکر حل مشکلات خانواده بود. از آنجایی که شهید ترک تحصیل کرده بود، به خدمت مقدس سربازی در سپاه پاسداران مشغول شد. بعد از گذراندن ماه‌های آموزشی راهی مناطق جنگی شد و از مسئولیت خطیر ملی و میهنی در راه خدمت به آرمان انقلاب و عشق امام لحظه‌ای غفلت نکرد و با تمام وجود به پاسداری از آب و خاک اسلامی خود پرداخت. او حتی حقوق ناچیز دوران خدمت را برای خانواده خود می‌فرستاد. او همواره مادرش را به صبر و شکیبایی دعوت می‌کرد و از او می‌خواست در نبودش بی قراری نکند. 
از عملیات‌هایی که شهید در آن شرکت نمود می‌توان به عملیات آزادسازی حلبچه و همچنین در عملیات کربلای ۵ شرکت داشت و در جهت حفظ مرز‌های کشور اکثر دوران سربازی خود را در فاو، خرمشهر، آبادان و کردستان سپری نمود و در نهایت بعد از ۲۸ ماه خدمت در زمان جنگ تسویه حساب نمود. آماده رفتن به دیار خود شده بود که دوری از دوستان او را آرام نمی‌گذاشت بعد از تسویه حساب کامل از لشکر ۲۵ کربلا برای دیدن و خداحافظی با یارانی که بیش از دو سال با هم بودند به خط اول شلمچه رفت، گوبا تقدیر این گونه بود که صبح چهارم خرداد ماه ۱۳۶۷، که شبش را در کنار یاران خود با خوشحالی به پایان رسانده بود و حامل نامه‌های آنها  برای رساندن به خانواده هایشان بود، به صورت ناگهانی مورد حمله‌ی دشمن قرار گرفت و با همان وضعیت که هیچ سلاحی همراه نداشت، به اسارت در آمد، اما از طرف دولت عراق اعلام اسارت نشده بود. ماه‌های سخت اسارت را با تمام مشقت‌ها و شکنجه‌های روحی تحمل کرد و سرانجام بعد از دو سال در همان شرایط اسارت و با بیماری در زندان الرمادی عراق در یکم شهریور ماه ۱۳۶۸، به شهادت رسید. پیکر پاک شهید در قبرستان عراق در پلاک ۲۸ به خاک سپرده شد، بعد از پایان جنگ در نهم مرداد ماه ۱۳۸۱، وارد ایران شد و مزار وی در گلزار شهدای امامزاده یحیی بن زید شهرستان زادگاهش واقع است.

انتهای پیام/