يکشنبه, ۰۲ شهريور ۱۳۹۹ ساعت ۱۱:۳۹
نویدشاهد - همسر شهید "محمود عبداللهی" می‌گوید: «محمود مشغول خواندن نماز شب بود. آن شب جوری غرق تماشایش شده‌بودم که انگار در این دنیا نبودم. من آن شب در چهره محمود نورانیت خاصی را مشاهده کردم. با خودم گفتم: «نه! دیگه محمود مال این دنیا نیست.» نوید شاهد سمنان توجه شما را به خاطراتی از همسر این شهید گرانقدر جلب می‌کند.

ن


به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید محمود عبداللهی یکم شهریور ۱۳۳۶ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش نعمت‌‏الله و مادرش ربابه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. تعمیرکار رادیو و تلویزیون بود. ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و دوم فروردین ۱۳۶۱ با سمت تک‏تیرانداز در تنگه چزابه بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. مزار وی در گلزار شهدای فردوس‌‏رضای زادگاهش واقع است.


این خاطرات به نقل از همسر شهید محمود عبداللهی است که تقدیم حضورتان می‌شود.

دخترم را شفا داد

دخترم دوم دبیرستان بود. یک روز در نماز جمعه دچار حادثه شد. به شدت زمین خورده‌بود و زانویش را نمی‌توانست تکان بدهد.

گفتند: «باید او را به تهران ببرید!» 

خیلی دلم شکسته‌بود. آن شب تا صبح گریه‌کردم؛ از خدا کمک خواستم. بعد به شهید توسل جستم. به او گفتم: «هر جور شده باید پای فاطمه خوب بشه.»

وقتی او را به تهران بردیم دکتر عکس‌هایی را که از پای او گرفته‌بودم دید و پایش را معاینه کرد. ولی با کمال تعجب گفت: «این زانو باید خرد شده‌باشد؛ ولی واقعا معجزه شده‌است! پای او هیچ مشکلی ندارد.» چند روز بعد هم از بیمارستان مرخص شد.


محمود دیگه مال این دنیا نیست!

برای مرخصی آمده‌بود، شب‌ها کنار فاطمه می‌خوابید. یک شب دیدم کنار فاطمه نیست. در اتاق دیگری محمود مشغول خواندن نماز شب بود. آن شب جوری غرق تماشای محمود شده‌بودم که انگار در این دنیا نبودم.

من آن شب در چهره محمود نورانیت خاصی را مشاهده کردم. با خودم گفتم: «نه! دیگه محمود مال این دنیا نیست.» همان طور هم شد. وقتی که برگشت به جبهه دو روز بعد به شهادت رسید و من همچنان در حسرت دیدار دوباره محمود و تماشای قدو بالایش.»


منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان / نشر فاتحان-قائمی


برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده