برای نجات همرزمانش، در آتش دشمن سوخت

به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید نصرالله بخشی پانزدهم مرداد ۱۳۲۴ در روستای شه‌سفيد از توابع شهرستان گرمسار چشم به جهان گشود. پدرش عبدالله و مادرش شوكت نام داشت. تا سوم متوسطه درس خواند. ازدواج كرد و صاحب دو پسر و يک دختر شد. به عنوان گروهبان ارتش در جبهه حضور يافت. سی ‌و يكم ارديبهشت ۱۳۶۰ با سمت راننده نفربر در تپه‌های الله‌اكبر بر اثر اصابت گلوله توپ و آتش‌ گرفتن خودرو به شهادت رسيد. پيكر وی را در گلزار شهدای شهرستان زادگاهش به خاک سپردند.

غسل شهادت

شب قبل از شهادتش به حمام رفت. دست و پای خود را حنا و غسل شهادت کرد. آن شب را با تلاوت قرآن و توسل به اهل بیت (ع) گذراند. گفت: «اگه شهید شدم، به خانواده‌ام اطلاع بده و جنازه مرا به شهرمان برسان. می‌خواهم در زادگاهم مرا به خاک بسپارند.»
(به نقل از همرزم شهید، تابش دیاری)

برای نجات همرزمانش، در آتش دشمن سوخت

به همراه چند نفر داخل نفربر بودند. گلوله دشمن به نفربر اصابت کرد و آتش گرفت. خودش را از نفربر به بیرون پرتاب و نجات پیدا کرد. وقتی متوجه شد دوستانش داخل نفربر هستند، به طرف نفربر رفت و دوستانش را نجات داد. همان لحظه دومرتبه مورد اصابت گلوله دشمن قرار گرفت و در آتش دشمن سوخت و به شهادت رسید.

(به نقل از همرزم شهید، تابش دیاری)

خبر شهادت
خبر شهادتش را داده‌بودند. پسرم خبر نداشت. آن روز امتحان داشت. او را فرستادم برای امتحان. وقتی برگشت، گفتم: «مادرجان! امتحانت را دادی؟»

گفت: «بله، ولی نمی‌دانم چرا خانم معلم وقتی از من امتحان می‌گرفت همه‌اش گریه می‌کرد.»

گفتم: «مادرجان! امروز تشییع جنازه باباته.»
(به نقل از همسرشهید)

بدنم سالمه