حسین؛ نامی که فرزند زهرا (س) برایش انتخاب کرد
پنجشنبه, ۲۹ خرداد ۱۳۹۹ ساعت ۱۱:۰۰
نوید شاهد - شهید "سیدحسین طباطباییان" فرزند مهدی و صغری سوم اردیبهشت ۱۳۴۰ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. مادرش می‌گوید: فرزند حضرت زهرا (س) را درخواب دیدم؛ نام پسرم را ایشان انتخاب کرد. سیدحسین به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و سوم خرداد ۱۳۶۰ با سمت تکتیرانداز در دارخوین بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. نوید شاهد سمنان در سالروز شهادت، مروری بر زندگی این شهید گرانقدر داشته است که تقدیم حضور علاقمندان می‌شود.
اسمش را امام رضا (ع) انتخاب کرد
شبی بود و شب نبود. در مخملی از دعا و نیایش، سر صبوری به بالین گذاشته بود مادر. با درد‌های شیرین و جسته و گریخته‌ای که در جانش می‌نشست، می‌دانست که همین روزها مسافرش از راه می‌رسد. بار اولش که نبود، دلش را به (ارحم الراحمین) سپرد.
ای کریم‌ترین بخشنده! همه درخواست‌های دنیوی و اخروی که می‌تواند صلاح مرا در بر و رضای تو در پی داشته‌باشد به دست اجابت بسپار!
آرام پلک‌هایم سنگین می‌شد. سرم را به ضریح تکیه داده‌بودم. انگار خوابم برده‌بود. با یک بشارت بهشتی و یک ظهور ناگهانی، از صدای باز شدن درِ ضریح به خود آمدم. آقای سبزپوش با دو چشم آسمانی، یک غزل به من نظر کرد. گفتم: «آقا! من از عهده تماشای این شکوه بر نمی‌آیم. دست نگاهم را بگیرید. صحنه‌ای که اکنون مقابل دیدگان من است برتر و فراتر از روح و جان من است.»
رو به من کرد و گفت: «فرزندت پسر است! اسم او را حسین یا علی‌اکبر بگذار!»
از خواب پریدم و فردا صبح حسین‌آقا به دنیا آمد. همانی که امام رضا (ع) اسمش را انتخاب کرده‌بود.
ویژگی منحصر به فرد او
به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید سیدحسین طباطباییان در سومین روز از اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۰ در خانواده‌ای سادات و متدین به دنیا آمد. در سایه‌سار مهربانی پدرکه هیبتش صورت سیب را سرخ می‌کرد و مادری که خنده‌های شیرینش انار را می‌ترکاند، سر سفره آداب و اعتقادات پدر و مادر بزرگ شد.
پدرش کارمند شهرداری، مردی متدین، مدیر، مقتدر و منظم بود. آقاجان صدایش می‌کردند و مادرش با سادگی و صفای مخلصانه، خودش را خادم سادات می‌دانست؛ تا جایی که به بچه‌های خودش کوچکترین دستوری نمی‌داد.
سیدحسین دوران کودکی را با شیطنت‌های شیرینش پشت سر گذاشت. در تمام طول تحصیل جزء شاگردان ممتاز بود. تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم در شهرستان دامغان با معدل بالا به اتمام رسانید. علاقه زیادی به ورزش بسکتبال داشت. تقیدش به نماز اول وقت ویژگی منحصر به فرد او بود.
دفاع از وطن
بعد از گرفتن دیپلم به خدمت مقدس سربازی رفت. بحبوحه جنگ بود و همهمه دفاع. حسین آقا با حضور در خط مقدم جبهه و مشاهده جنایات دشمنان میهنش، حالا انگیزه بیشتری برای دفاع از اسلام و خدمت به وطن و مردمش داشت. قلب مالامال از مهرش، لبریز از این عشق پاک و متخلق به اخلاق حسینی شده‌بود. مگر ممکن است کسی حسینی باشد و بهشتی نباشد؟
شهادت
بیست و سوم خرداد ۱۳۶۰ در منطقه دارخوین، اصابت ترکش، او را به معرفتی تمام و کمال رساند. میهمانِ خوان (عند ربهم یرزقون) شد و برای همیشه تاریخ، نام پاکش در جریده عالم ثبت شد. پیکر مطهرش پس از تشییع در گلزار شهدای دامغان در کنار یاران شهیدش آرام گرفت.
منبع: کتاب فرهنگ نامه شهدای استان سمنان / نشر فاتحان-قائمی
نظر شما
