چادرم رو بستم دورکمرم و گفتم: خودم می خوام بچه ام را بخاک بسپارم

- آقای صابری روحانی بود ؟

نه ، عالم بود . ایشون برای تربت حیدریه بود . ما هشت تا خانوار بودیم . این آقای صابری اززمانی که اومده بود علی آباد انقدرخوب بود که اونجا رو گلستان کرده بود . خیلی عالم بزرگی بود و حدود هفت سال هم اونجا بود .

- چه محصولاتی میکاشتین ؟

شالی میکاشتیم ، گندم وکنجد و... داشتیم . وقتی میرسید دسته بندی میکردیم .

- جواد فرزند اول شما بود ؟

نه ، فرزند سوم بود .

- قبل ازجواد پسرهم داشتین ؟

بله ، یه محمد داشتم .

- جواد مدرسه ی ابتدایی رو همون جا خوند ؟

بله ، ولی نمیدونم تا کلاس چندم خوند .

- ازخصوصیات اخلاقی شهید بفرمایید ؟

تو ایران تک بود . با همه مثل خودش رفتارمیکرد و تا جایی دعوا می دید ، میرفت بین شون صلح برقرار می کرد . وقتی صبحانه میاورد میگفت ، بابا اجازه هست برای همسایه کناری مون یه چیزی ببرم . بنده خداها هیچی ندارند ، وعضشون خوب نیست .

میگفتم ، باشه ببر اونها هم بخورن بعدش خودمون میخوریم . وضع مالی مون شکر خدا خوب بود وهمیشه چند تا کیسه گندم داشتیم .

- وقتی مدرسه میرفت ، هیچ وقت کسی برای شکایت ازجواد نیومد درخونه تون ؟ مثل بگه سربچه مون و شکسته ؟

نه اصلا ، جواد مثل فرشته ها بود .

- زمانی که کم کم راهنمایی رفت ، کمک حال شما هم بود ؟

حتی یه ثانیه هم بیکارنبود . تا خودش وبیکارمی دید ، میرفت کارهایی که داشتم وانجام می داد . ساعت یازده ونیم ازمدرسه میومد و کیفش و میگذاشت روی ارابه و میگفت ، بابا تو خسته ای برو خونه من کارهاتو انجام میدم . بهش میگفتم ، پسرجان الان باید بری خونه و ناهار بخوری ونماز بخونی . باید بری مدرسه تو درس داری .

- بابا جان اون موقع امکانات نبود ، آب وبرق و گازهم نبود . وسیله ی نقلیه هم نبود ، باید با همین ارابه ها وسیله ها رو جا به جا میکردین . مردم چطور گذران زندگی میکردند ؟

خیلی سخت بود ، اگر کسی کارداشت که زندگی اش خوب بود ولی اگر نداشت هیچی . من تو علی آباد وضعم خوب بود ولی جواد اصرار داشت بیاییم شاهرود . میگفت ، درست نیست ، تو یه نفر کارکنی وما شش نفربخوریم .

وقتی بریم شاهرود من وبرادرم هم کمک میکنیم . اون زمان تو شاهرود خیلی کارزیاد بود .

وقتی اومدیم شاهرود ، اصرارکرد که بریم قلعه نو خرقان روستای خودمون . نمیدونم چرا اینقدر به شاهرود علاقه داشت .

من وپسرم همه چیزمون وفروختیم ومن بهش میگفتم ، با این پول که هیچی تو شاهورد نمیتونیم بخریم .

گفت ، بابا جان تو زمین بخر ، بعدا میسازی .

من به حرفش گوش ندادم ولی خودش شب وروز کارکرد وخونه رو ساخت . وقتی خونه رو میساختیم تازه یه بچه ی سیزده ساله بود . وقتی خونه آماده شد ، یه باررفت منطقه ازاون به بعد همیشه آماده بود که بره منطقه .

- زمانی که شهید به شما اصرارکرد بریم شاهرود وشما قبول نکردین ، زمان جبهه رفتنش شده بود ؟

بله .

- اولین اعزام شهید ازعلی آباد بود یا شاهرود ؟

ازشاهرود اعزام شد . سال 59 اومدیم شاهرود .

- اون زمان رسم بود که عروس ودامادها ابتدای زندگی شون با خانواده ی شوهر زندگی میکردند ، برای شما هم همین طور بود ؟

نه ، جدا زندگی میکردیم .

- پدرومادرتون هم تو خونه ی شما زندگی نمیکردند ؟

نه ، وقتی شش سالم بود پدرم فوت کرد .

- انقلاب که شد تو علی آباد چه خبر بود ؟ مردم چه کاری انجام می دادند ؟

در علی آباد سال 59 از صبح تا شب کشیک می دادیم .

- قبل ازانقلاب تو علی آباد با فرزندانتون تو تظاهرات شرکت میکردین ؟

- خود شما چطور بودین ؟

من خودم هم تا صبح تو بیابون کشیک میدادم که غریبه ها وارد روستامون نشوند . حاج آقا قندهاری فرارکرده بود و اومده بود اونجا که جواد نجاتش داد . ساواک همیشه دنبال ایشون بود .

- میتونید دراین مورد بیشترتوضیح بدین ؟

بی پاسخ .

- بابا جان اون اوایل که وسایل ارتباطی نبود ، شما چطور ازجریانات انقلاب باخبر شدین ؟

همون حاج آقای صابری همه رو روشن میکرد .

- هیچ وقت پیش اومد ساواک و نیروهای شهربانی اذیتش کنند ؟

نه ، کسی قدرت نداشت . مردم اونجا خیلی باهم خوب بودند و اتحاد داشتند و کسی جرات نداشت اذیتشون کنه .

- جواد برای حاج آقا قندهاری چه کاری انجام داده بود ؟

جواد اطلاع داشت و ایشون وبرده بود یه جایی پنهانش کرده بود که دستگیرنشه .

- تو علی آباد هم دنبالش اومدند ؟

نه ، تو علی آباد جرات نداشتند بیان دنبالش . جواد سه بار ازعلی آباد با دوستان بسیجی اش پیاده آمده بود شاهرود . اون زمان دوازده ، سیزده سال بود وقرار بود منافقینی که رفته بودند جنگل ابر وبگیرند .

چند نفرهم دستگیر کردند ، یه حسین محمدی بود که با پسربزرگم ازصبح تا شب نمیخوابیدند .

- هیچ وقت پیش اومد با همون سن کم اعلامیه بیاره ویا شعاربنویسه که ساواک دستگیرش کنه ؟

نه .

- خودتون هم شاهد اتفاقی بودین ؟

نه ، الحمدالله .

- اون زمان که شما و جواد میرفتین تظاهرات کسی هم کشته شد ؟

نه ، اصلا تیراندازی نشد .

- اوایل انقلاب ادارات بهم ریخته بودو یه عده ازاین هرج ومرج درکشور سوء استفاده کردند و نابه سامانی هایی به وجود آمدند . جوان ها برای نگهبانی میرفتند تو مساجد وپایگاه ها ، شهید هم میرفت ؟

- امام خمینی (ره) دستور داده بود که جوان ها به روستاهای دورافتاده بروند برای مک به زارعین ومردم مرحوم ، جواد ودوستانش هم میرفتند ؟

من یادم نیست .

- خود شما هم کمک کردین ؟

جایی که کاری بود میرفتم ، الان هم که هشتاد سالم شده ، کوتاهی نمیکنم .

- پدرجان کم کم جنگ شروع شد . ابتدا قبل ازجنگ قائله ی گنبد شروع شد و خیلی هم بهم ریختگی شد . با توجه به اینکه شما علی آباد بودین ، کسی براتون ازاین اوضاع حرفی میزد ؟

جواد میرفت ، ولی من اطلاعی نداشتم .

- جواد براتون ازاوضاع گنبد حرفی نمیزد ؟

جواداصلا خونه نبود ، همیشه درحال فعالیت بود .

- وقتی اومدین شاهرود ، رفتین قلعه نو خرقان یا شاهرود موندین ؟

یک سال رفتیم قلعه نو . ولی جواد خیلی به من خسته بود . هربار که بیل وفرغون به قصد کندن زمین برمیداشتم ، جواد ازمن میگرفت . نمیگذاشت کارکنم . به همین خاطر یک سال بیشتر اونجا نبودم . بعد ازشهادتش هر وقت میرفتم قلعه بو احساس میکردم جواد هم هست . برای همین خونه اونجا رو فروختم واومدم شاهرود .

- وقتی اومدین شاهرود ، خونه اجازه کردین ؟

اول یه سال اجاره کردیم و بعدش یه حیاط کلنگی تو راه آهن خریدم . بعد ازشش سال اومدیم تو این خونه .

- وقتی اولین بار شهید به عنوان بسیجی رفت جبهه ، شما شاهرود بودین یا قلعه نو خرقان بودین ؟

قلعه نو بودم .

- مسئولای پایگاه شو یادتون هست ؟

من یادم نیست .

- اولین بار که میخواست بره ، شما چی بهش گفتین ؟ با رفتنش مخالف بودین یا تشویقش میکردین ؟

تشویقش کردم ، چون راه خیر بود . اگر خودم هم میبردن حاضر بودم برم .

- اولین بارکه رفت ، چه مدت ازهم بی خبر بودین ؟

- ایشون استخدام سپاه بودند ؟

بله .

- وقتی شهید میرفت جبهه ، پیش میومد که با برادرهاش یه جا باشند ؟

همیشه یه جا بودند .

- اولین بار که رفت گیلان غرب ، اونجا به چه کاری مشغول بود ؟

بیسیم چی بود . قرآن خوندن وخوب یاد نگرفته بود وبه من میگفت ، مادرمن روز قیامت ازش شکایت میکنم چرا به من قرآن خوندن یاد ندادی .

ازوقتی رفت گیلان غرب یاد گرفته بود ، مرخصی که اومد من دیدم ماشاالله دعای کمیل وخودش میخونه . اونجا هم تو تدارکات بوده وهم بیسیم چی بوده . ویرفته تو دریا وبا دبه های بزرگ برای رزمنده آب میاورده .

- مادرجان خاطره خاصی ازشهید یادتون نیومد ؟

این که اون زمان وضع مالی همه ناجور بود . من که سیب زمینی سرخ میکردم ، یه تیکه نون میاورد ومیگفت ، مادربرام غذا بریز من گرسنه هستم . میگفتم ، بزار همه بیان سر سفره با هم بخورین .

میگفت ، نه خیلی گرسنه هستم .

یه روز دیدم یه جوان که مریض وشیرین عقل بود و میاره جلوی در وبهش ساندویچ میده ووقتی سیر میشد ، جواد میومد خونه .

یه همسایه هم داشتیم که پیرزن بود ووضعش خیلی بد بود . یه روز گفت ، مادرنمیشه سهم غذ ی من وبدی ببری برای همسایه مون سکینه خانم ؟

گفتم ، مادرامروز که هیچی . ولی ازفردا غذای اون بنده خدا رو هم ببر . گفت ، نه باید ازهمین امروز ببرم .

ازاون روز همیشه غذا رو گرم براش میبرد و میومد خونه بعد غذا میخورد .

میگفت ، مامان برای من کمتر غذا بکش . میگفتم ، چرا مادرمن که به اندازه ی همه درست کردم .

میگفت ، من سهم خودم وبردم برای همسایه .

تو قلعه نو که بودیم با یکی دوست بود به اسم محمد تقی که میومد خونه مون . اون موقع دخترم کوچک بود ازاین بنده خدا میترسید .

بهش میگفت ، محمد تقی ازاین به بعد خواستی وارد خونه بشی یا الله بگو که خواهرم نترسه .

شهید همیشه از فقرا دست گیری میکرد وبه من وپدرش هم خیلی رسیدگی میکرد .

- شهید تا زمان شهادتش چند بار اعزام شد ؟

- یعنی یه بار رفت گیلان غرب ودفعه ی دوم درپاسگاه زید به شهادت رسید ؟

بله . 3/28 رفت و 4/31 مفقودالاثر شد .

- بار آخری که میخواست بره جبهه چه حسی داشتین ، خیلی ازمادرشهداء میگن به دلمون برات شده بود که فرزندمون برنمیگرده ، شما هم همین طور بودین ؟

دفعه ی آخری که رفت من نمیدونستم قصد داره دوباره بره جبهه . اون موقع داشتیم تو قلعه نو خونه میساختیم . چند روز بود که ناخودآگاه اشک هام میومد ، جواد برام ازاکباتان تهران یه رادیو خریده بود و من روشن میکردم ووقتی اخبار جنگ ومیداد من گریه میکردم .

یه روز غروب اومد بهم گفت ، مامان من فردا با بابام نمیرم سرکار .

گفتم ، چرا مادرجان ؟

گفت ، میخوام برم جبهه .

گفتم ، اثاث ها رو ریختی رو خاکها که بری جبهه ؟

گفت ، آره .

شب رفت بسیج ویه چراغ ایرانی برامون گرفت . وقتی روشنش کردیم شیشه اش تا خورد . بهش گفتم ، این چه مدل شیشه بود که به جای اینکه بشکنه ، تا خورد ؟

دستش روزد به شیشه وسوخت . من با خودم گفتم ، جوادم این بار برنمیگرده .

دستش تا صبح تو ماست بود واونجا حمام هم نداشتیم . صبح گفت میرم شاهرود خونه ، بابا حمام .

اون زودتر اومد شاهرود ومن هم پشت سرش رفتم . دیدم خیلی ناراحته .

سرفلکه گفتم ، بیابریم برات یه چیزی بخرم . گفت ، نه مامان نیازی نیست .

جواد اصلا دوست نداشت ، دستهام اززیر چادربیرون باشه . میگفت ، دستهاتو ببر داخل مردها میبینند .

رفتم بسیج آبشار فعلی و با یه خانم طرودی باهم بودیم و اون زمان رسم نبود که مارها زیاد بدرقه برن . به من میگفت ، مامان کارخوبی نکردی اومدی . من هم گفتم ، پسرم نزدیک من نیا که نفهمن نسبت داریم . گفتم ، مادرمن که جلوی صورتم وگرفتم وکسی من ونمیشناسه . تازه من که فقط به خاطر تو نیومدم برای همه شون اومدم .

وقتی اومد تو اتوبوس بینی اش خون اومد . صبح هم قبل ازرفتنش با همه خداحافظی کرده بود . اونها زودتر رفتند ومن از خیابون تخت جمشید بدو بدو رفتم دنبالشون ، اومدیم جلوی سپاه .

یادمه همیشه وقتی لباس میپوشید میگفت ، تمیز باشه ولی نو نباشه .

قبل رفتن یه روز به من گفت ، مادر چقدر بد شد که من بار سومم نیست میرم جبهه ؟

گفتم ، چرا ؟

گفت ، اگه بار سوم بود من رو میبردن لبنان ولی بار دوم رو نمیبرن .

گفتم ، چه فرقی داره مادر ؟ تو قصدت خدمت به آقا هست . انشاالله دفعه ی بعد میبرنت لبنان . خلاصه خداحافظی کرد ونشست تو ماشین ، من واون تنها بودیم .

رفتم به مادرم زنگ زدم و گفتم ، مادر نمیدونم چرا جواد ناراحت بود .

گفت ، من دعواش کردم . به من گفت ، خودم دعواش کردم . بهش گفتم ، تو بابات وبردی زیر بدهکاری و خونه رو نصفه گذاشتی ، حالا داری میری جبهه .

ولی جواد بهم گفته ، من دلم کنده شده میخوام برم .

خلاصه رفته بود لشکر 17 قم ، ازاراک میان و میگن ما شش تا تخریب چی میخواهیم . اول جواد بلند می شد و از تیپ خودشون جدا میشن ومیرن اونجا .

روزآخری که زنگ زده بود با مادرم صحبت میکرده ، من اون روز نبودم . به ایشون گفته بود ، سه تا حمله داشتیم ولی حمله ی آخری معلوم نیست شهید بشم .

گفته بود ، مادر ببخشید که شما رو اذیت کردم . خیلی هم خوشحال بوده .

روز آخر ماه رمضمون 31 تیر ماه وصیت نامه اش رسید دست ما . به پسر خاله ام دادم چاپ کرد برامون وساکش هم آورده بودند تو بیمارستان امداد به برادرم داده بودند .

من بعد ازرفتنش خیلی رفتم تو سپاه وگفتم ، حتما بچه ام شهید شده چرا ساکشو نمیارین برام ؟

گفتن ، ساکش نیست .

من همیشه توی برف زمستون میرفتم . به برادرم میگفتم ، ساک بچه ام وبده .

میگفت ، دست من نیست . یه روز رفتم تو سپاه یه آقای دباغی نام بود . به ایشون گفتم ، یا ساک بچه ی من ومیدین یا سه روز هم طول بکشه همین جا منتظر میشم . برف سنگینی هم اومده بود ونمی شد یه قدم برداری .

گفت ، ساک بچه ات کجاست ؟

گفتم ، تو بیمارستان امداد ، دست برادرم آقای محمدی بوده .

رفت ویک ربع طول نکشید که با ساک برگشت . گاراژ ماشین های روستای ما دور فلکه ی شاهرود بود . گفتند ، اجازه بده براتون بیاریم .

گفتم ، نیازی نیست . شما تا الان انداخته بودین تو بیمارستان ، حالا هم خودم میبرمش .

وقتی اومدم خونه لباسهاش و شستم ، ولی بعدا پشیمون شدم که چرا این کاروکردم .

- مادرجان پدرشهید گفتند ، شش نفربودند درسته ؟

برای اراک بودن رو من نمیدونم .

- مادرجان یازده سال چشم انتظاری کشیدین ، آیا زمانی که بهتون گفتند جواد شهید شده براتون قطعی شد یا هنوز هم چشم انتظارش بودین ؟

وقتی پسربزرگم داشت با برادرخانمش صحبت میکرد گفتم ، چی شده ؟

اون موقع پسرم تازه ازدواج کرده بود .

گفت ، هیچی رفته بودم فرمانداری وام بگیرم .

گفتم ، تو وام میخوای ؟

گفت ، آره .

گفتم ، با همین حرفهاتون بچه ام شهید شد .

من خودم خواستم که مثل حضرت ام البنین چشم انتظار باشم . من اصلا براش ناراحت نبودم ، چون خودش خواست ومن هم کمکش کردم . همه ی فامیل ها میگفتند ، تو این کار وباهاش کردی .

وقتی هم پسر بزرگم میخواست بره دنبال جنازه اش بهش گفتم ، پسرم تو زن وبچه داری . اگه بری وتو هم شهید بشی ، چیکار کنیم . من راضی نیستم بری .

بچه ام من هرجایی رفته خودش خواسته ، اگر مصلحت خداوندباشه خودش به من برمیگردانش .

- قبل ازشهادتش خوابی ندیدن که به دلتون برات بشه ، قراره شهید بشه ؟

خوابشو دیدم ، یه پیراهن قرمز تنش کرده بود و یه بچه ی کوچک هم بغلش بود . یه پاش این طرف دربند اتاق بود ویه پاش اون طرف بود . بهم تو خواب گفت ، مامان دیگه راحت شدی ، تازه هم براش یه تشک دوخته بودم .

یه شب خواهر بزرگش ازازعلی آباد گرگان اومده بود واینجا خواب بودند . نیکه شب به خواهرش گفته بود ، آبجی بچه رو بگیر که تشک ونجس نکنه .

دخترم بچه رو نیمه شب برمیداره وجاش وعوض میکنه . شبی هم پیکرشو آوردند من رفتم گلوگاه . جمجه اش ویکی از دنده هاش بود ، دست وپاش هم بود ولگن کمرش هم هنوز بود . جوراب هاش سفید سفید مونده بود . یه زیرپوش سفید هم برای برادرش بود که پوشیده بود و بعد ازسیزده سال که آوردنش فکر میکردی تازه تنش کرده .

رو جمجمه اش هم یه چیزی باخودکارنوشته بود که من نمیدونم چی بود .

- مادرجان خاطره ی دیگری یادتون نیومد ؟

اول انقلاب که شد دوبارایشون ازکوه ابر پیاده اومد (ناتمام )